Ik Bepanthen, jij Bepanthent, wij Bepanthennen
Blijf op de hoogte en volg Arlien
24 Oktober 2012 | Oekraïne, Berehove
Het is ontzettend lang geleden dat ik zo creatief bezig ben geweest als vanavond. Nou ja, dat creatieve heeft Reina voornamelijk gedaan. Ik heb gewoon geholpen. Maar: nu zijn de bedankjes voor de zusters klaar.
Een paar weken geleden hebben we het idee opgepakt om samen een afscheidscadeautje te geven aan de zusters. Tussen onze laatste werkdagen zit een kleine drie week, dus dat moet wel kunnen.
Nu staan ze dus klaar, een kleinigheidje, als dank voor het afgelopen jaar.
Want we hebben veel kunnen opbouwen met de zusters, ze zijn inmiddels zo ontzettend open naar ons toe. En daardoor kunnen we hen gemakkelijker benaderen als we graag iets willen doen voor of met één van de kinderen. Dat maakt het werk een stuk leuker en aangenamer.
Ja, het afscheid van Reina wordt steeds meer realiteit. Vandaag heb ik voor het laatst samen met haar gewerkt. Dat hebben we natuurlijk even op de foto gezet. Die foto, dat zegt genoeg. Die laat echt zien hoeveel lol we vandaag hebben gehad. En eigenlijk het hele jaar. Nog geen uur geleden lagen Reina en ik samen helemaal dubbel van het lachen. Omdat er nog meer foto’s gemaakt zijn vandaag, van ons met allebei ‘ons’ kindje. En daar staan we allebei zo ontzettend ‘niet-charmant’ op…
Afgelopen zondag hebben we als ziekenhuisteam een verrassings-afscheids-middag georganiseerd. We hebben samen gegeten in een restaurant die helemaal nog in Sovjet-style was ingericht en georganiseerd. Daarna zijn we op een soort boerderij geweest, daar hadden ze ontzettend grote struisvogels en allerlei andere dieren.
Nu vraag je je misschien af waarom we nou naar zo’n plek gaan. Dat kan ik me voorstellen. In het afgelopen jaar hebben we zoveel dingen bekeken en bezocht, dat we echt even goed moesten nadenken voordat we een geschikte plek hadden waar we nog een keer naar toe konden gaan met elkaar. Vandaar dus zo’n boerderij. Daarna hebben we nog met elkaar taart gegeten in de Ark. Een leuke afsluiting met elkaar.
Na de erg mooie, leerzame en opbouwende conferentie van vorige week zijn we inmiddels weer flink aan het Bepanthennen. Ja, dit is inmiddels een werkwoord geworden. Regelmatig hoor je op de afdeling: ‘Ik ga je even lekker Bepanthennen’. En vervolgens wordt het kind ingesmeerd met deze zalf. Vooral op de kleine zaal was dit nodig; vanwege de kou konden we hen een lange tijd niet in bad doen. Gelukkig staat sinds vorige week de centrale verwarming aan en kunnen de kinderen dus weer in bad. Daar maken we weer volop gebruik van.
Verder hebben we gisteravond een avond met elkaar gezongen, ben ik zondagavond natuurlijk naar de kerk in Munkacs geweest en kan ik jullie ook nog vertellen dat het grandioos enorm goed gaat met ‘mijn’ Ivanko. Hij groeit als kool, begin volgende week zal hij de 9 kilo wel aantikken. Hij krijgt een heerlijk dik koppie en een lekker ‘wintervachtje’. Hij kruipt flink rond en gaat het steeds leuker vinden om te gaan staan. Het is echt fantastisch om voor dit prachtventje te mogen zorgen!
De komende week zal nog in het teken staan van het echte afscheid van Reina, zij vertrekt volgende week donderdag. Ook komt er deze week een nieuwe collega aan, zij zal bij ons in De Ark komen wonen. Morgen is het donderdag, dan hebben we een prayer- en een teammeeting. Zaterdag heb ik m’n Hongaarse les en ’s avonds hebben we onze wekelijkse Hollandse Avond.
Conclusie: ik geniet, het is heerlijk om hier bezig te mogen zijn in Zijn Koninkrijk!!
Dank God…
… voor de mooie conferentie.
…dat we de kinderen weer in bad mogen doen.
Vraag God…
… om een zegen over de laatste week met Reina.
… om het contact met de zusters zo goed te houden en waar mogelijk nog beter te maken.
Een paar weken geleden hebben we het idee opgepakt om samen een afscheidscadeautje te geven aan de zusters. Tussen onze laatste werkdagen zit een kleine drie week, dus dat moet wel kunnen.
Nu staan ze dus klaar, een kleinigheidje, als dank voor het afgelopen jaar.
Want we hebben veel kunnen opbouwen met de zusters, ze zijn inmiddels zo ontzettend open naar ons toe. En daardoor kunnen we hen gemakkelijker benaderen als we graag iets willen doen voor of met één van de kinderen. Dat maakt het werk een stuk leuker en aangenamer.
Ja, het afscheid van Reina wordt steeds meer realiteit. Vandaag heb ik voor het laatst samen met haar gewerkt. Dat hebben we natuurlijk even op de foto gezet. Die foto, dat zegt genoeg. Die laat echt zien hoeveel lol we vandaag hebben gehad. En eigenlijk het hele jaar. Nog geen uur geleden lagen Reina en ik samen helemaal dubbel van het lachen. Omdat er nog meer foto’s gemaakt zijn vandaag, van ons met allebei ‘ons’ kindje. En daar staan we allebei zo ontzettend ‘niet-charmant’ op…
Afgelopen zondag hebben we als ziekenhuisteam een verrassings-afscheids-middag georganiseerd. We hebben samen gegeten in een restaurant die helemaal nog in Sovjet-style was ingericht en georganiseerd. Daarna zijn we op een soort boerderij geweest, daar hadden ze ontzettend grote struisvogels en allerlei andere dieren.
Nu vraag je je misschien af waarom we nou naar zo’n plek gaan. Dat kan ik me voorstellen. In het afgelopen jaar hebben we zoveel dingen bekeken en bezocht, dat we echt even goed moesten nadenken voordat we een geschikte plek hadden waar we nog een keer naar toe konden gaan met elkaar. Vandaar dus zo’n boerderij. Daarna hebben we nog met elkaar taart gegeten in de Ark. Een leuke afsluiting met elkaar.
Na de erg mooie, leerzame en opbouwende conferentie van vorige week zijn we inmiddels weer flink aan het Bepanthennen. Ja, dit is inmiddels een werkwoord geworden. Regelmatig hoor je op de afdeling: ‘Ik ga je even lekker Bepanthennen’. En vervolgens wordt het kind ingesmeerd met deze zalf. Vooral op de kleine zaal was dit nodig; vanwege de kou konden we hen een lange tijd niet in bad doen. Gelukkig staat sinds vorige week de centrale verwarming aan en kunnen de kinderen dus weer in bad. Daar maken we weer volop gebruik van.
Verder hebben we gisteravond een avond met elkaar gezongen, ben ik zondagavond natuurlijk naar de kerk in Munkacs geweest en kan ik jullie ook nog vertellen dat het grandioos enorm goed gaat met ‘mijn’ Ivanko. Hij groeit als kool, begin volgende week zal hij de 9 kilo wel aantikken. Hij krijgt een heerlijk dik koppie en een lekker ‘wintervachtje’. Hij kruipt flink rond en gaat het steeds leuker vinden om te gaan staan. Het is echt fantastisch om voor dit prachtventje te mogen zorgen!
De komende week zal nog in het teken staan van het echte afscheid van Reina, zij vertrekt volgende week donderdag. Ook komt er deze week een nieuwe collega aan, zij zal bij ons in De Ark komen wonen. Morgen is het donderdag, dan hebben we een prayer- en een teammeeting. Zaterdag heb ik m’n Hongaarse les en ’s avonds hebben we onze wekelijkse Hollandse Avond.
Conclusie: ik geniet, het is heerlijk om hier bezig te mogen zijn in Zijn Koninkrijk!!
Dank God…
… voor de mooie conferentie.
…dat we de kinderen weer in bad mogen doen.
Vraag God…
… om een zegen over de laatste week met Reina.
… om het contact met de zusters zo goed te houden en waar mogelijk nog beter te maken.
-
24 Oktober 2012 - 23:39
Veralie:
Wow. Ik ben echt helemaal stil van je foto's en blog (ook op fb natuurlijk). Geschikte woorden zijn er niet, maar ben supertrots op wat jullie bereikt hebben en hoeveel jullie hebben gegeven. Jullie hebben verandering gebracht! God heeft door jullie verandering mogen brengen! Zo geweldig, wat een dankbare roeping. Jullie beiden kunnen zoooo gelukkig zijn met het resultaat. Jullie hebben zooooo'n grote bijdrage geleverd aan het levensgeluk van deze kinderen. Jullie liefde en zorg is geweldig. Liefs aan mijn toppers. En ongetwijfeld gaat het werk even goed door, het stokje overgeven aan nieuwe kanjers. Be blessed, ladies. -
24 Oktober 2012 - 23:39
Veralie:
Wow. Ik ben echt helemaal stil van je foto's en blog (ook op fb natuurlijk). Geschikte woorden zijn er niet, maar ben supertrots op wat jullie bereikt hebben en hoeveel jullie hebben gegeven. Jullie hebben verandering gebracht! God heeft door jullie verandering mogen brengen! Zo geweldig, wat een dankbare roeping. Jullie beiden kunnen zoooo gelukkig zijn met het resultaat. Jullie hebben zooooo'n grote bijdrage geleverd aan het levensgeluk van deze kinderen. Jullie liefde en zorg is geweldig. Liefs aan mijn toppers. En ongetwijfeld gaat het werk even goed door, het stokje overgeven aan nieuwe kanjers. Be blessed, ladies. -
25 Oktober 2012 - 13:04
B:
Het zit er dus bijna op, de tijd bij de kindjes. Wát een stralende Ivanko! Héél veel om dankbaar voor te zijn.
En nu moet je het straks achterlaten onder de hoede van de Here.
Dat zal niet meevallen. Sterkte daarmee. Denk inderdaad maar aan wat je hebt mogen betekenen!
En ongetwijfeld kun je nog vaak "om het hoekje" kijken. Je blijft in de "buurt".
Afsluiten kan nu met: Sterkte en Gods zegen. En hopelijk tot gauw!
b. -
26 Oktober 2012 - 17:13
Anje:
Zie er altijd naar uit .wat je,nu weer meegemaakt hebt .
Dank voor onze Hemelse Vader die dit mogelijk heeft gemaakt,wat julliemochten doen daar .
±Gods zegen voor het afscheid enstraks voor je zelf.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
