Nog vier…
Blijf op de hoogte en volg Arlien
07 November 2012 | Oekraïne, Berehove
Ja… *slik*… echt: nog vier dagen aan het werk in het ziekenhuis. En dan zit het er écht op. Dan is dit werk voorbij.
Geen Ivanko, Renata, John, János(i), Ingrid, Robert, Sehé meer…
Geen heerlijke lach- en smeltmomentjes…
Geen leuke ‘Titanic’-ringtones van de telefoon van de zuster…
Geen Hollander meer te bekennen…
Geen pampers die geteld moeten worden…
Geen kinderen die ik in bad mag doen…
Geen ontwikkelingen van kinderen die ik van dichtbij mag meemaken…
Geen slabbetjes of handdoeken om op te vouwen…
Geen nieuwsgierige momentjes vanwege de vraag of alle kinderen er nog wel zijn…
Daarom geniet ik nu écht heel bewust en met ontzettend volle teugen. Omdat Christian deze week vrij is, had ik mooi de gelegenheid om John weer eens in bad te doen (normaal doet Christiaan dit). In maart, toen John tien dagen oud was, heb ik hem voor de eerste keer in bad gedaan. En afgelopen maandag was het echt de allerlaatste keer dat ik dit mooie jongetje ooit in bad zal doen. Dat is raar. En tegelijkertijd is het goed.
Ik ben extra veel lekker gek aan het doen met Ivanko. Eigenlijk hoop ik dat hij voor of op dinsdag naar huis mag gaan. Dat zal het afscheid voor mij een stuk gemakkelijker maken. Al vanaf vorig jaar, toen Ivanko net binnen was gekomen, heb ik voor hem mogen zorgen. Dus echt bijna een jaar lang. Oei, wat ga ik dit prachtkereltje missen. Als ik denk hoe klein hij ooit was, dat hij een paar maanden geleden nog aan het infuus lag omdat hij ziek was… En zie hem nu eens: een lekkere stevige kerel die deze week nog even uit zichzelf gaat proberen te staan. Het lukt hem nu in elk geval om op zijn knietjes te gaan zitten. Helemaal zelf gaan staan gaat nog net even te ver. Dinsdag hoopt Ivanko zijn eerste verjaardag te vieren. Op mijn laatste werkdag. Dat vond ik wel een mooie combinatie. Nu dus afwachten of we met of zonder Ivanko zijn verjaardag zullen meemaken…
Op de kleine zaal zijn al ‘mijn’ kinderen al vertrokken: of naar huis, of naar de grote zaal. Dus op de dagen dat ik werk, zorg ik voor kinderen van collega’s die deze dag vrij zijn. Zo heb ik de afgelopen dagen een paar echt ontzettend kleine kinderen, van nog geen maand oud, in de tummy tub gedaan. Grandioos, wat kunnen ze daar van genieten! En ik dus ook, dat snappen jullie wel hé?!
Afgelopen zaterdag was het dan zover: mijn verrassings-afscheids-feest met het ziekenhuisteam. Helaas spookte het al wel een klein beetje door mijn hoofd, dus dat het nou helemaal een verrassing was…. Maar dat heeft de pret zeker niet gedrukt!! We hebben eerst een filmpje gekeken. Die hadden ze gemaakt. Allemaal mooie momentjes van de afgelopen periode kwamen langs. Ow, het filmpje is zó leuk… Iedereen zou ‘m eigenlijk een keer moeten bekijken.
Ook heb ik een fantastisch leuk cadeau gekregen: de kinderen hadden allemaal een voetstapje gezet op een uniform-jasje. Het ziet er zo ontzettend schattig uit!
We hebben die middag een enorme berg beklommen en we zijn daarna uit eten geweest. Dat de auto onderweg nog een klein beetje tegenwerkte, dat verhaal houden we gewoon achterwege. Het was leuk om zo opeens een middag met elkaar op te mogen trekken.
Na al deze gebeurtenissen en verhalen staat mij in Nederland natuurlijk ook het één en ander te wachten. Want na lange tijd…
… zal ik Groningen weer eens zien.
… zie ik m’n kleine grote neefje weer.
… en natuurlijk de rest van de familie.
… kan ik lekker bruin brood eten.
… en sla!!
… kan ik live bijkletsen met vrienden.
… kan ik mijn regenponcho gebruiken.
… moet ik weer met de €uro betalen.
… kan ik water drinken uit de kraan.
… kan ik op mijn eigen fiets door een fietsvriendelijk land fietsen.
… kan ik alles om me heen weer lezen en verstaan.
… kan ik echte gehakt kopen in de Albert Heijn.
En morgen kan ik alvast beginnen… want mijn vader komt naar Oekraïne. Hij gaat naar Munkacs, voor de stichting (www.stichtingmunkacs.nl). Maar natuurlijk gaan we elkaar zien dit weekend, helemaal leuk!!
Dinsdag heb ik dan echt mijn aller- allerlaatste werkdag. Woensdag kan ik mijn koffer gaan inpakken (hoewel ik er nu af en toe ook alvast wat instop). En dan is het plan dat ik donderdagmorgen om zeven uur wordt opgehaald door de taxi. Die brengt mij naar Boedapest. Van daaruit vlieg ik naar Nederland. En daar… staat als het goed is een auto klaar die me naar Groningen zal brengen. Ik ben zooo benieuwd hoe het allemaal zal gaan!!
Maar eerst: morgen de laatste teammeeting en daarna de aller- allerlaatste werkdagen in het ziekenhuis….
Dank God…
… voor alle mogelijkheden die Hij me in het afgelopen jaar heeft gegeven om te mogen werken in Zijn Koninkrijk.
… voor de enorm gewaardeerde groep Hollanders om me heen, God zegent me enorm met hen.
Vraag God…
… om me te helpen om op een goede manier het werk in het ziekenhuis af te sluiten.
… om een zegen over het ziekenhuisteam, dat we (ze) de situatie steeds meer mogen verbeteren.
Geen Ivanko, Renata, John, János(i), Ingrid, Robert, Sehé meer…
Geen heerlijke lach- en smeltmomentjes…
Geen leuke ‘Titanic’-ringtones van de telefoon van de zuster…
Geen Hollander meer te bekennen…
Geen pampers die geteld moeten worden…
Geen kinderen die ik in bad mag doen…
Geen ontwikkelingen van kinderen die ik van dichtbij mag meemaken…
Geen slabbetjes of handdoeken om op te vouwen…
Geen nieuwsgierige momentjes vanwege de vraag of alle kinderen er nog wel zijn…
Daarom geniet ik nu écht heel bewust en met ontzettend volle teugen. Omdat Christian deze week vrij is, had ik mooi de gelegenheid om John weer eens in bad te doen (normaal doet Christiaan dit). In maart, toen John tien dagen oud was, heb ik hem voor de eerste keer in bad gedaan. En afgelopen maandag was het echt de allerlaatste keer dat ik dit mooie jongetje ooit in bad zal doen. Dat is raar. En tegelijkertijd is het goed.
Ik ben extra veel lekker gek aan het doen met Ivanko. Eigenlijk hoop ik dat hij voor of op dinsdag naar huis mag gaan. Dat zal het afscheid voor mij een stuk gemakkelijker maken. Al vanaf vorig jaar, toen Ivanko net binnen was gekomen, heb ik voor hem mogen zorgen. Dus echt bijna een jaar lang. Oei, wat ga ik dit prachtkereltje missen. Als ik denk hoe klein hij ooit was, dat hij een paar maanden geleden nog aan het infuus lag omdat hij ziek was… En zie hem nu eens: een lekkere stevige kerel die deze week nog even uit zichzelf gaat proberen te staan. Het lukt hem nu in elk geval om op zijn knietjes te gaan zitten. Helemaal zelf gaan staan gaat nog net even te ver. Dinsdag hoopt Ivanko zijn eerste verjaardag te vieren. Op mijn laatste werkdag. Dat vond ik wel een mooie combinatie. Nu dus afwachten of we met of zonder Ivanko zijn verjaardag zullen meemaken…
Op de kleine zaal zijn al ‘mijn’ kinderen al vertrokken: of naar huis, of naar de grote zaal. Dus op de dagen dat ik werk, zorg ik voor kinderen van collega’s die deze dag vrij zijn. Zo heb ik de afgelopen dagen een paar echt ontzettend kleine kinderen, van nog geen maand oud, in de tummy tub gedaan. Grandioos, wat kunnen ze daar van genieten! En ik dus ook, dat snappen jullie wel hé?!
Afgelopen zaterdag was het dan zover: mijn verrassings-afscheids-feest met het ziekenhuisteam. Helaas spookte het al wel een klein beetje door mijn hoofd, dus dat het nou helemaal een verrassing was…. Maar dat heeft de pret zeker niet gedrukt!! We hebben eerst een filmpje gekeken. Die hadden ze gemaakt. Allemaal mooie momentjes van de afgelopen periode kwamen langs. Ow, het filmpje is zó leuk… Iedereen zou ‘m eigenlijk een keer moeten bekijken.
Ook heb ik een fantastisch leuk cadeau gekregen: de kinderen hadden allemaal een voetstapje gezet op een uniform-jasje. Het ziet er zo ontzettend schattig uit!
We hebben die middag een enorme berg beklommen en we zijn daarna uit eten geweest. Dat de auto onderweg nog een klein beetje tegenwerkte, dat verhaal houden we gewoon achterwege. Het was leuk om zo opeens een middag met elkaar op te mogen trekken.
Na al deze gebeurtenissen en verhalen staat mij in Nederland natuurlijk ook het één en ander te wachten. Want na lange tijd…
… zal ik Groningen weer eens zien.
… zie ik m’n kleine grote neefje weer.
… en natuurlijk de rest van de familie.
… kan ik lekker bruin brood eten.
… en sla!!
… kan ik live bijkletsen met vrienden.
… kan ik mijn regenponcho gebruiken.
… moet ik weer met de €uro betalen.
… kan ik water drinken uit de kraan.
… kan ik op mijn eigen fiets door een fietsvriendelijk land fietsen.
… kan ik alles om me heen weer lezen en verstaan.
… kan ik echte gehakt kopen in de Albert Heijn.
En morgen kan ik alvast beginnen… want mijn vader komt naar Oekraïne. Hij gaat naar Munkacs, voor de stichting (www.stichtingmunkacs.nl). Maar natuurlijk gaan we elkaar zien dit weekend, helemaal leuk!!
Dinsdag heb ik dan echt mijn aller- allerlaatste werkdag. Woensdag kan ik mijn koffer gaan inpakken (hoewel ik er nu af en toe ook alvast wat instop). En dan is het plan dat ik donderdagmorgen om zeven uur wordt opgehaald door de taxi. Die brengt mij naar Boedapest. Van daaruit vlieg ik naar Nederland. En daar… staat als het goed is een auto klaar die me naar Groningen zal brengen. Ik ben zooo benieuwd hoe het allemaal zal gaan!!
Maar eerst: morgen de laatste teammeeting en daarna de aller- allerlaatste werkdagen in het ziekenhuis….
Dank God…
… voor alle mogelijkheden die Hij me in het afgelopen jaar heeft gegeven om te mogen werken in Zijn Koninkrijk.
… voor de enorm gewaardeerde groep Hollanders om me heen, God zegent me enorm met hen.
Vraag God…
… om me te helpen om op een goede manier het werk in het ziekenhuis af te sluiten.
… om een zegen over het ziekenhuisteam, dat we (ze) de situatie steeds meer mogen verbeteren.
-
07 November 2012 - 20:37
Hannah:
Wat een leuk shirt Arlien, met al die voetjes!
Sterkte met afscheid nemen..
God bless you,
Hannah -
07 November 2012 - 21:01
Korien:
Lieve Arlien!
Was dit dan ook het laatste verhaal? Nee toch?! Moet wel heel gek zijn om na een jaar weer weg te gaan... Geniet van alle mooie momenten die je daar nog te wachten staan en tot heel snel!! Ik zal de canei alvast koud zetten :)
Een drukkie voor alle moeilijke momenten!
xx -
07 November 2012 - 21:52
Merian:
Geniet nog even van de laatste paar dagen en een goeie reis terug alvast!
Groetjes Merian -
07 November 2012 - 22:22
Janny :
wat leukkk die shirt leuke herinnering ook
geniet nog ff lekker van de laatste dagen daar
en heel veel sterkte met het afscheidnemen
groetjes van janny -
07 November 2012 - 23:11
Anne En Stien:
fantastische shirt; een prachtige herinnering. Nog een paar daagjes de kids lekker verwennen!!!
knuffelen enzo. Heel veel sterkte deze laatste dagen!!!
Goede reis en tot ziens in Hoogkerk!!
ZEGEN, A en S
-
07 November 2012 - 23:31
Maria:
Nog een paar fijne dagen toegewenst . Leuk dat je vader er de laatste dagen ook nog is. Gauw tot ziens in Groningen.
-
08 November 2012 - 00:41
Conny:
Goede reis straks en veel sterkte bij het afscheid nemen. En weet: je bent een parel in Gods hand!
-
08 November 2012 - 09:40
Bianca (Children's Relief):
Lieve Arlien,
Het moment van afscheid komt steeds dichterbij... Een emotionele tijd denk ik. Veel sterkte ermee.
Weet dat je afgelopen jaar onmisbaar werk heb mogen verrichten voor jou kleintjes. Ze zullen het later (helaas) niet herinneren maar onbewust heb je zo ontzettend veel mogen planten in deze kwetsbare leventjes. Heel kostbaar.
Geniet van je maandje Nederland. Daarna een nieuw avontuur tegemoet gericht op evangelisatie. Gaaf hoor!
Liefs,
Bianca -
08 November 2012 - 10:20
Carola:
Heel veel sterkte met afscheid nemen meid, bedenk dat wat jij die kleintjes hebt kunnen geven, God daar nog zeker een plan mee heeft in hun leven.
ik hoop je in Nederland eens te kunnen ontmoeten, niet gelijk natuurlijk, je familie en vrienden zijn eerst aan de beurt, ze popelen als ik hun reacties hier lees.
goede terugreis!
Zegen en groet, Carola van der Spek -
08 November 2012 - 10:44
Robert B.:
Geniet nog van de laatste paar dagen en goed reis terug! Je reist met Harry terug? Ik dacht dat je toch nog een jaar zou blijven? Veel zegen.
Vrolijke groet,
Robert Braam -
09 November 2012 - 12:34
Anje:
Geweldig om zo met je. Mee te leven . Even je vader zien en dan alles afsluiten...
Kun je hem dingen meegeven .
.Gods zegen voor deze dagen .
Heel veel sterkte .hoe lang blijf je in nederland ?
-
09 November 2012 - 12:34
Anje:
Geweldig om zo met je. Mee te leven . Even je vader zien en dan alles afsluiten...
Kun je hem dingen meegeven .
.Gods zegen voor deze dagen .
Heel veel sterkte .hoe lang blijf je in nederland ?
-
09 November 2012 - 12:34
Anje:
Geweldig om zo met je. Mee te leven . Even je vader zien en dan alles afsluiten...
Kun je hem dingen meegeven .
.Gods zegen voor deze dagen .
Heel veel sterkte .hoe lang blijf je in nederland ?
-
09 November 2012 - 12:34
Anje:
Geweldig om zo met je. Mee te leven . Even je vader zien en dan alles afsluiten...
Kun je hem dingen meegeven .
.Gods zegen voor deze dagen .
Heel veel sterkte .hoe lang blijf je in nederland ?
-
09 November 2012 - 13:11
Fam Verkade:
hoi Arlien we wensen je veel sterkte met de laaste loodjes en met het afscheid nemen
een goede reis en we hopen je gauw te zien in hoogkerk -
09 November 2012 - 13:41
Jennie And Jim Antonides:
Hi Arlien, we thank you for the work you did in the Ukraine this past year, may the Lord bless it.
Now as you return home may you continue to live for Him in whatever tasks He give you.
We wish you the Lord's blessings as you return to the Netherlands.
You are always welcome to visit us in Canada.
You rmothers cousin Jim and Jennie. -
10 November 2012 - 00:14
Veralie:
Hij is leuk! (uniform) Maar hoe dan ook... dikke verandering op komst. Ik hoop voor je dat Ivanco dinsdagmiddag naar huis mag gaan, dat zou echt geweldig zijn. Hoe dan ook, je bent onmisbaar in zijn leventje geweest! En ook die van vele anderen, natuurlijk, meer dan wij kunnen zien. Van volgende week af aan zul je het zorgen weer in Gods handen moeten leggen. Gelukkig blijft er een topteam achter! Ik hoop dat je nog genietend door de komende dagen mag dansen, laat God dan ook voor jou zorgen... Liefsx3! -
10 November 2012 - 14:34
B.:
Alle sterkte gewenst voor het afscheid, zal aan je denken. See you in Holland, hoop ik !
Zegen en goede reis.. -
22 November 2012 - 20:08
C.:
Wat moeten deze momenten moeilijk voor je zijn geweest!!
Groetjes, C -
22 November 2012 - 20:10
C.:
p.s. hiermee bedoel ik het afscheid en alles wat daarbij komt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
