Optimaal genieten…

Zo. Dat was ‘m weer. Boven staan de koffers alweer klaar. Vanavond nog een laatste keer met de hele familie eten. Morgenmiddag rond 11 uur zal ik weer aan m’n terugreis beginnen.

In tegenstelling tot m’n verlof in november had ik deze keer vrij weinig ingepland. En dat was maar goed ook. De trouwe lezer weet dat ik in de afgelopen periode regelmatig last had van die fijne furunkels (steenpuisten). De laatste tijd werd dat wel minder, maar toch bleven ze komen. Dus een bezoekje aan m’n eigen dokter in Nederland leek me wel een goed idee.
Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor de laatste keer bij de dokter ben geweest. Nou ja, een dokter in Nederland bedoel ik dan. Dus terwijl ik in de wachtkamer zat, verbaasde ik me over de vriendelijkheid bij de Nederlanders. Iedereen groette elkaar en maakte gezellig even een praatje. Maar daar kwam ik natuurlijk niet voor.
Een paar dagen later belde de dokter terug omdat ze nieuws heeft. Nou ja… nieuws. De dokter en ik hadden het wel verwacht: ik heb MRSA. Dus dat moet behandeld worden. Ik ben ontzettend blij dat ik de juiste medicijnen vanuit Nederland mee kan nemen. Veeeel minder leuk, en eigenlijk dik balen, is dat ik geen huid-op-huid-contact mag hebben…

Dus al die mensen die ik in de afgelopen week heb ontmoet, mocht ik niet eens fatsoenlijk begroeten. Vrij irritant. Maar wat nog wel het allerergste was: ik mocht in deze tijd m’n lieve, kleine, schattige, 7-weken-oude neefje niet vasthouden…!! Wat een beproeving voor deze tante!! Maar Matthijs hoeft zich geen zorgen te maken: na december zal ik de schade ruimschoots inhalen 

De medicijnen hadden wel een bijwerking: ik was een stuk sneller moe dan normaal. Gelukkig had ik nu ook echt tijd om moe te zijn. Dus ik ontzettend rustig aan gedaan met een hele grote stapel boeken bij me in de buurt.

Vorige week heb ik m’n presentatieavond gehad. En dat was, opnieuw, een groot succes. Er waren weer veel mensen en ik heb een ontzettend gezellige avond gehad waar ik het één en ander heb mogen vertellen over mijn werk. Dat heeft me echt heel erg goed gedaan.

Verder heb ik weer veel mensen gezien en gesproken. En bij alles voelde het echt helemaal vertrouwd, alsof ik niet een half jaar weg ben geweest. Ook dat was ontzettend relaxt!

Lieve mensen, bedankt voor deze fantastische twee weken!

Dank God…
… voor deze heerlijke twee weken.
… voor de goede medische zorg.

Vraag God…
… om een zegen over het project ‘English Days’ dat volgende week zal plaats vinden.
… om een zegen in de voorbereiding van de verschillende projectgroepen die d.v. deze zomer hopen te komen.