Live vanuit de Ark

Zo: vandaag dag 1 zonder ook maar iemand van de familie bij mij in de buurt. En tot nu toe gaat me dat goed af :) Inmiddels alweer gehoord dat m’n vader alweer geland is in Eindhoven.
Maar we gaan natuurlijk nog even terug naar zo’n anderhalve week geleden….

De vorige keer schreef ik namelijk dat de periode van afscheid nemen, opruimen, verhuizen aan zou breken. Nou, dat heb ik geweten. De laatste vrijdagavond in Nederland hadden we thuis een groots feest georganiseerd: mijn afscheid werd gecombineerd met de verjaardag en het afstuderen van mijn vader. Het was een geslaagde, gezellige avond in een overvol huis met allemaal fantastische mensen! Zondag heb ik afscheid mogen nemen van mijn kerkelijke gemeente.

Maandag en dinsdag stonden in het teken van verhuizen (alle helpers – oud én jong – bedankt!!) en de auto inpakken. Ook dit verliep vrij vlotjes. En alles wat ik mee wilde nemen in de auto paste erin. Dus dat was ook erg fijn! Helemaal omdat ik ook flink wat spulletjes mee wilde nemen voor het ziekenhuis.

Woensdagmorgen om half negen begon het vertrek toch echt steeds meer dichterbij te komen. En moest ik afscheid nemen van mijn moeder, broers, zussen, neefje én de andere uitzwaaiers die waren gekomen. Omdat ik het toen niet meer echt droog kon houden heb ik dit vrij vlot gedaan en reden mijn vader en ik stipt negen uur weg uit Hoogkerk.

De reis is ontzettend goed verlopen. De bordjes wezen al heel snel ons de goede weg. We zijn een paar keer gestopt onderweg. ’s Nachts geslapen in Meggenhofen (Oostenrijk). Donderdag stonden we om 17.30u bij de grens. Toen werd het toch wel spannend: zou het allemaal goed zijn met de papieren… zouden ze nog iets hebben waar ze moeilijk over konden gaan doen? Hoe lang zou het allemaal gaan duren? Maar het waren ontzettend vriendelijke mensen. We zijn zelfs gematst: de volgende keer moeten we officiële papier mee hebben als we zoveel bagage over de grens willen hebben. Want het maximum schijnt 50 kilo te zijn. Natuurlijk knikten we braaf dat we dat zouden doen. En vervolgens mochten we doorrijden: in 35 minuten over de grens! Wauw! Dat hadden we echt niet verwacht! We zijn snel doorgereden naar ‘de Ark’. Dat is de plaats waar ik het komende jaar ga wonen.

Bij het betreden van mijn kamer viel mijn mond open. Er was me wel verteld dat ik een grote kamer zou hebben. Maar zo groot als die kamer echt is, dat had ik nooit verwacht. Dus dat was een leuke binnenkomer.

De rest van het weekend ben ik met mijn vader mee geweest. Voor stichting Munkacs hebben we allerlei mensen gesproken en natuurlijk het zigeunerkamp bezocht. Verhalen daarover staan op: www.munkacs.nl . Die ga ik natuurlijk niet allemaal herhalen. Zondagmiddag gezellig gewandeld met de andere Nederlandse dames die hier werken.

Het was een mooie start van mijn periode hier. Leuk weerzien van oude bekenden, voornamelijk gisteren tijdens de kerkdienst in Munkacs. Inmiddels ook alweer allerlei nieuwe mensen ontmoet.

Om ervoor te zorgen dat iedereen alle verhalen snapt, zal ik binnenkort een overzicht plaatsen met daarin alle namen van mensen en plaatsen die in mijn verhalen naar voren zullen komen.

Iedereen die, op welke manier dan ook, heeft gereageerd op mijn afscheid: heel erg bedankt!
Het is leuk om over van alles op de hoogte te blijven. En dat hoeven helemaal geen spectaculaire, verrassende ontwikkelingen te zijn. Gewoon iets alledaags is ook al leuk om te lezen! Het eerste mailtje daarover is inmiddels ook al binnen. Heel leuk!
Volgende week maandag staat mijn eerste werkdag ingepland. Dus daar zullen jullie de volgende keer zeker weten van horen! Tot dan!


Oh ja…. Deze aanvulling is speciaal voor Korien (het lange wachten is voorbij!)
Mocht iemand iets naar mij op willen sturen, dat kan :) Dit is het adres:

YKPAÏHA
Zakarpatska obl.
Beregovo 90202
B. Chmelnytskoho 10/3
Arlien van der Laan
OEKRAÏNE