Werk aan de weg

Tot nu toe ben ik elke zondagavond naar de kerkdienst op het zigeunerkamp in Mukachevo geweest. Om daar te komen moet je over een, inmiddels, beruchte weg rijden. Een weg vol met gaten en kuilen, hobbels en bobbels. Echt niet normaal. En dat was het dus ook niet, de eerste keer dat ik er overheen reed. Ik had meteen weer het gevoel dat ik echt helemaal terug was in Oekraïne.
Maar de zondagavond daarna was er wat veranderd….. Men is aan de slag gegaan met deze weg! De situatie gaat veranderen! Nou ja, lacherig denk je dan met elkaar: ‘Ze zijn ermee begonnen, maar de vraag is natuurlijk wanneer het af zal zijn’. Want de tweede week waren er nog genoeg hobbels die we moesten nemen op deze weg. Maar onze mond werd gesnoerd in de derde week: ze hadden werkelijk al heel wat gaten gevuld! Je kon weer gewoon over de weg rijden. Tot halverwege. Daar zijn ze vast de komende week mee bezig. Ik ben erg benieuwd hoe het er zondagavond aan toe is.
Ook bij mij in de buurt zijn ze aan de slag gegaan. Want het wegdek was eigenlijk geen wegdek te noemen. Daar komt nu verandering in. Dus het beeld van de Oekers ben ik al heel erg aan het bijstellen. Ze weten wel hoe ze het allemaal moeten doen. En ze doen het ook! Zo moeten we ernaar kijken: wat kan er worden bereikt??

Zo zullen we de komende periode ook aan de slag gaan in het ziekenhuis. We gaan ons focussen op dingen die goed gaan. Een goede, sterke, positieve relatie ontwikkelen met het personeel. En niet meteen ons Nederlands denken projecteren op de kinderafdeling. Want dan word je horensdol. En dat wil niemand.
Feit is gewoon dat we hier in Oekraïne een beetje ‘achterlopen’. Nou ja, alleen als je het vergelijkt met de situatie in Nederland. Maar ga maar eens uitzoeken hoe het er een flink aantal jaren geleden aan toe ging in een Nederlands ziekenhuis. Ook daar is de laatste jaren veel veranderd. Ja: jaren. Het is niet zomaar iets wat je kunt veranderen. En dat moet je ook helemaal niet willen.

Met dit in mijn achterhoofd geniet ik van alle leuke,gezellige, opbouwende kortom positieve gebeurtenissen in het ziekenhuis!
• Eén van de artsen die in het verleden als niet zo heel aardig werd omschreven, heeft ons vorige week vriendelijk gegroet.
• Toen we duidelijk konden maken dat een paar oudere kinderen het eten echt niet lekker vonden en er niets van aten, werd er ander eten opgehaald.
• Een speen met een te grote opening werd op ons verzoek vervangen. Dus het kindje heeft meer melk binnengekregen dan anders het geval zou zijn.
• Ik zat een kind eten te geven en vlakbij mij stond een zuster een ander kind eten te geven. Ik schoof een klein stukje op. En (yes!): ze ging naast me zitten.
• Verpleegsters stellen allerlei vragen over de aandoeningen die we bij de kinderen tegenkomen. Fijn dat Reina er is: ze heeft zoooooveel ervaring :)
• Tussen de middag hebben we gekletst (m.b.v. handen en voeten) met een verpleegster die aangaf dat zij ook christen is (dit n.a.v. ons gebed voor het eten). Ze gaf wat eten dat ze aan het klaarmaken was voor de andere zusters, koekjes voor bij de koffie en een paprika om mee te nemen naar huis.

Zomaar een paar leuke dingen die de afgelopen weken hebben plaatsgevonden. Zeg nou zelf: super toch?!