De ploegmaatjes

Hallo allemaal!

Arlien heeft de afgelopen vier dagen gewerkt. Vandaag is ze vrij. Nu willen wij er graag voor zorgen dat ze echt uit kan rusten. Want vier dagen achter elkaar werken: dat is best veel.

Daarom nemen wij het schrijven van een update voor onze rekening. Jullie zullen wel denken: ‘Wie zijn jullie?!’ Wat een grap, dat is nou precies wat we jullie willen vertellen.
Wij zijn namelijk de ploegmaatjes van Arlien. Tja, dat vraagt natuurlijk een beetje uitleg. Komt ‘ie:

Wij zijn: Tibor, Anna, Livia, Samantha, Dorina, Pali en Erika (ja, grappig hé…. zo heet de zus van Arlien ook :)…. Alleen spreek je hier de E uit als een korte ‘e’, zoals in het woordje gek). Wij liggen in het ziekenhuis in de zaal met de oudere kinderen.
Elke dag komen er allemaal zusters op onze kamer. Dat vinden we erg fijn. Want dan krijgen we eten, drinken of een schone luier. En vooral dat laatste wordt door ons gewaardeerd. Nou ja, eten en drinken natuurlijk ook. Soms komen er zusters die we niet zo leuk vinden. Die moeten ons een prik geven. Of een vies drankje. Dan maken we altijd flink lawaai. Want we laten dit niet zomaar gebeuren. Ze moeten natuurlijk weten dat we dit niet zo heel leuk vinden. Poe, sommigen van ons kunnen dit wel erg goed laten horen! Als wij iemand zoveel lawaai horen maken, zouden we willen weten hoe we onze vingers in onze oren kunnen steken. Maar ja, dat hebben we nog niet kunnen ontdekken. Zal wel aan onze leeftijd liggen.

Elke dag komen er ook twee zusters die ons uit ons bedje halen. Fantastisch is dat! Ze geven ons heel rustig het eten. En dan mogen we in de box, in een maxi cosi of zelfs op een kleed spelen. En het leuke is: deze zusters spelen met ons mee. En gek dat ze kunnen doen! Maar ze zijn vooral heel erg lief voor ons. Soms moeten ze ook wel een beetje streng zijn. Vraag Pali daar maar eens naar…..

Maar terug naar de ‘ploegmaatjes’. Deze periode werken Veralie & Éva op dezelfde dag. Als zij vrij zijn, komen Reina & Arlien. Alle kinderen op de zaal zijn verdeeld in twee groepen. Veralie & Reina zorgen voor de ene groep. En wij zijn de andere groep. Éva en Arlien zorgen voor ons. En deze indeling is heel handig: dan leren de zusters de kinderen uit hun eigen ploeg het beste kennen. En weten ze voor wie ze verantwoordelijk zijn.

Jullie zijn vast heeel nieuwsgierig hoe we eruit zien…… We hebben het er even over gehad. En we hebben flink geoefend. Maar we staan allemaal met onze mooiste glimlach op de foto. Die worden bij dit verslag geplaatst. Pali en Maria trouwens niet. Dat komt omdat zij een tijdje op het ziekenzaaltje hebben gelegen. Ze zijn nog maar een weekje terug op de gewone zaal. We zullen Arlien even vragen of zij ook een foto van hen wil maken. Dan komen die er later nog bij.

Omdat we graag allemaal aandacht willen krijgen, zal dat nu even worden verdeeld. Elk ploegmaatje stelt zich voor:

Hoi! Ik ben Tibor en ik ben heeeel zenuwachtig. Over twee nachtjes ben ik namelijk jarig!! Dan word ik 1 jaar. Misschien dat de zusters mij die dag wel extra in het zonnetje zullen zetten. Ik ben een hele stoere kerel en houd er niet zo van om stil te zitten. En ik lach ook heel graag! En weet je wat ik leuk vind om te doen: in de schommelstoel zitten! De zuster zet me er dan in, drukt op een knopje… en dan beweegt de stoel heeeel lekker rustig heen en weer…..

Ja, gelukkig vindt Tibor dat leuk. Want dan kan ik, Anna, in de box. Weten jullie wat er namelijk aan de hand is: als Tibor en ik samen in de box moeten, dan krijgen we altijd een beetje ruzie… Heel gek eigenlijk. En ik ben ook bijna jarig: op 24 november, nog 8 nachtjes slapen! Dan word ik ook al 1 jaar. Ik kan al heel goed staan en ook al een beetje lopen . Maar nog niet los. Eten vind ik altijd erg gezellig. Ik kijk graag om me heen wat er dan allemaal gebeurt. En ik neem er ook altijd heeerlijk de tijd voor. En zelfs dan is Arlien nog altijd erg geduldig. Hoewel ik zie dat het soms wel een beetje inspanning kost. Maar ik geniet gewoon lekker rustig door :)

Hallo!! Ik ben Livia. En in vind het ook best wel eens lastig dat Anna zo langzaam eet hoor! Soms denk ik dat ze het expres doet…. Want ik moet altijd wachten. Anna en ik krijgen namelijk vaak tegelijkertijd te eten. Van hetzelfde bord. Dan krijgt eerst Anna een hapje en dan ik. Maar soms duurt het me te lang. Daar heb ik wat op bedacht: ik doe dan alvast mijn mond open. Heeeeel af en toe krijg ik dan een extra hapje van Arlien. Maar niet altijd hoor. Dat mag eigenlijk ook niet. Want dan krijgt Anna veel minder. Maar ik vind: dan moet ze gewoon sneller eten. Vinden jullie niet?? Verder kan ik heeel erg lief lachen, slaap ik in een slaapzak (anders vinden de zusters dat ik teveel draai, daar snap ik niks van, dat is toch helemaal niet belangrijk?!?). En ik ben jarig op 24 april. Dat duurt nog wel heel veel nachtjes slapen. En de volgende keer dat ik jarig ben, word ik alweer twee jaar.

Hoi pipeloi! Ik ben Erika. Ik ben dus nog maar net terug op deze zaal met de grote kinderen. En daar ben ik erg blij mee! Want op de zaal met de zieke kindertjes is het vreselijk saai! Hier mag ik gelukkig uit bed. Want ik kan al heel goed lopen. Ik ben ook al een klein beetje ouder dan 1 jaar. Hoeveel weet ik niet precies. Want er hangt nog geen kaartje naast m’n bed. Bij veel anderen al wel. Op dat kaartje staat onder andere je naam en geboortedatum. Maar dat komt omdat ik net terug ben. En ik weet dat Arlien ook erg nieuwsgierig is naar mijn precieze leeftijd. Daar moeten we dus nog even op wachten. Wisten jullie wel dat ik echt niet van pap houd?? Dat vind ik niet lekker! En dat is balen, want dat krijgen we best vaak. Maar dan draai ik gewoon m’n hoofd weg. En dan hoef ik het niet op te eten. Vaak heb ik dan het geluk dat ik een fles krijg. Want dat vind ik veel lekkerder!

Jó napot, mijn naam is Samantha. Ik ben één van de jongsten op deze zaal. Een paar weken geleden ben ik vanuit de kamer van de ukkies naar deze zaal gekomen. Dat vind ik natuurlijk erg gezellig! Ik mag vaak in de box of in de maxi cosi. Heeel leuk, want dan kan ik lekker veel om me heen kijken. En soms leggen de zusters me op het kleed. Dan letten ze heel goed op mij, want ik kan nog niet lopen en niet goed zitten. Want ik ben nog maar ruim een half jaar oud. Trouwens, ik mis mijn zusjes nu wel veel meer. Ik heb namelijk twee halfzusjes. Dat is een tweeling. Die liggen nog op de zaal van de ukkies. Zij kunnen net zo lief lachen als ik.

Maar gelukkig ben ik, Dorina, er ook nog! Want ik kan ook ontzettend lief lachen! Eigenlijk huil ik alleen als ik heeel veel zin in eten heb of als ik een vieze luier heb. En dan mag je best huilen hoor, dat zijn erg nare dingen! Dan moeten ze me snel helpen. En dat gebeurt dan als ik flink huil. Soms moet ik ook wel even huilen als ik weer terug in bed moet. Maar gelukkig heb ik een heel leuk rammelaartje aan één van de spijlen van m’n bed hangen. Daar kan ik dan altijd nog even mee spelen. Verder lach ik dus veel en vind ik het erg leuk om in de box te liggen. Vooral samen met Samantha. En nu willen jullie vast nog weten hoe oud ik ben hé?? Dat mag je zelf uitrekenen: ik ben geboren op 8 januari 2010. Ow, wacht even, ik hoor iemand…. Dat is vast…..Pali….

Ja, inderdaad! Ik ben Pali. En ik wil ook graag even van me laten horen! Anders gaat dit veel te lang duren!! Op deze zaal ben ik de oudste. En de grootste. Ik weet niet precies hoe oud ik ben. Want ik ben ook net terug van de ziekenzaal. Maar ik ben al wel twee jaar. En ik ben erg groot. Ik vind het ook erg leuk dat ik soms uit m’n bed mag. Vaak moet ik dan eerst in een kinderstoel. Maar dan probeer ik graag of ik me daar uit kan wringen. Ik houd er namelijk van om lekker rond te lopen. En dan vind ik het lastig om rustig te blijven. En soms kijk ik niet zo goed uit en loop ik per ongeluk over iemand heen. En soms stap ik bijna bovenop iemand…! Maar gelukkig loopt er altijd iemand van de zusters achter mij aan. Die zorgt ervoor dat er geen ongelukken gebeuren. Weet je wat ik ook erg leuk vind: als de zuster met me gaat dansen! En volgens mij vindt zuster Arlien dat ook erg leuk! Dan tilt ze me op de arm, zingt ze een leuk liedje en gaan we allemaal rondjes draaien. En dan ga ik heeeel hard lachen! Dat vinden we allemaal erg fijn!

Wauwie, wel een heel lang verhaal hé?? We zullen snel stoppen. Maar we willen jullie nog wel even ontzettend bedanken dat velen van jullie het mogelijk maken dat Arlien hier zomaar een jaar met ons mag spelen! Want dat is echt helemaal fantastisch!

En van Arlien moeten we iedereen heeel erg bedanken voor alle reacties. Elke keer krijgt ze er weer zoveel! En ook veel mailtjes. Deze week zelfs eentje van haar neefje. Dat is natuurlijk extra leuk! Trouwens, mailtjes en kaartjes van iedereen vindt Arlien leuk hoor, dat weten we zeker!! Daar kijkt ze altijd naar uit! Dus: blijven reageren hé?! Dan is Arlien blij en dan speelt ze vast extra fijn met ons.

Szia,

de ploegmaatjes van Éva & Arlien