Pannenkoekmix van Koopmans

Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die niet van cadeautjes houden. Eén ding mag duidelijk zijn: ik ben er een groot fan van. En gelukkig heb ik hier een bananendoos staan, propvol cadeaus! Ongeveer één keer per week mag ik een cadeautje openmaken. Zo heb ik al een pakje stroopwafels gekregen en echte Hollandse pepermunt. En gisteren was het weer zover! Op zoek naar het pakje met de datum 22 november. En weer iets om van te genieten: pannenkoekmix van Koopmans. Kösönöm paps & mams!

Tussen het uitpakken van de cadeautjes door ga ik regelmatig naar de koters in het ziekenhuis. En nog steeds verveelt dit absoluut niet! Want:

Zie je het voor je?? Een jongetje. Ongeveer twee jaar. Schreeuwt veel. Gooit dingen op de grond. Probeert uit bed en kinderstoel te klimmen. Loopt over andere kinderen heen.
Logisch toch, dat je dit jongetje in bed of de kinderstoel houdt (althans: dat je dat probeert)?? Alleen is het niet vertrouwd. Dan moet je er echt constant achteraan lopen. En dat kan niet. Want er zijn ook nog andere kinderen.

Gelukkig zijn er meer mensen in het ziekenhuis. Vorige week was er een groep studenten op bezoek. Toen Reina en ik binnenkwamen bij de oudere kinderen, waren er een paar kinderen uit bed. Of de studenten dat zelf hebben mogen doen of dat de zusters dit hadden gedaan, dat weet ik niet. Maakt ook niet uit.
Maar dit viel op: het jongetje waar ik het net over had zag ik bezig. En na verloop van tijd zag ik hem nog bezig. Hij zat in een grote box. Groot genoeg waar hij kan lopen. Hij was de enige in de box. En hij vermaakte zich uitstekend! Lopen van de ene naar de andere kant. Een emmertje vullen met allerlei speelgoed. En dikke lol dat hij had, fantastisch!

Wauw, dit heeft bij mij de ogen geopend. De dag erna zat er nog een jongetje in de box. Nu dus met z’n tweeën. En opnieuw: heel leuk gespeeld. Soms samen. Soms alleen. Geen geschreeuw. Geen gehuil.
Hoe kun je je verkijken op mensen. Grote mensen. Maar zeker ook deze kleine mensen. Zelf had ik echt niet gedacht dat hij zich zo lang en zo rustig kon vermaken!

Want Pali, zo heet dit jongetje, is toch heel anders dan ik in het begin dacht. Hij geniet van de aandacht die hij krijgt. Kiekeboetje spelen vindt hij erg leuk. En dat komt goed uit, dat is een spelletje dat je kunt doen terwijl je bezig bent met andere kinderen. Hij houdt ervan om te swingen, te dansen en te zingen. En hij kan dus ook erg goed spelen. Hij vindt hij het erg leuk om speelgoed aan andere kinderen te geven. Vooral als er kinderen zijn die een beetje verdrietig zijn.

En des te mooier is het om met deze kinderen bezig te zijn, als je een beetje van hun achtergrond weet (hoewel sommige situaties erg zorgwekkend zijn). Pali is namelijk wel thuis geweest in de afgelopen periode. Maar na een week is hij weer terug gebracht door z’n vader. Pali had het thuis niet goed gehad, dat kon je goed aan hem zien. Ik hoop en bid dat hij op een dag naar huis mag, hopelijk binnenkort. En dat er dan een veilige, stabiele thuissituatie op hem wacht!

Dit geldt natuurlijk voor alle kinderen. Ook voor Anna, zij viert morgen haar eerste verjaardag. En dan wordt de kans steeds groter dat zij één dezer dagen naar huis gaat. Vier weken oud was ze: toen kwam ze al in het ziekenhuis. Zo lang heeft ze er gelegen. Ook voor haar hoop ik op en bid ik voor een goede, stabiele thuissituatie.

Behalve de kinderen in het ziekenhuis heb ik nu ook een ander jongetje leren kennen. Hij is acht jaar en woont een kwartiertje rijden bij mij vandaan. Hij heeft spasme en kan daardoor niet goed lopen. Daarom gaat hij deze en volgende week elke dag naar het ziekenhuis. Daar wordt hij getraind. Om ervoor te zorgen dat hij toch nog wel beter kan leren lopen. Zijn moeder zorgt heel goed voor hem. Maar voor haar wordt het ook erg zwaar. Vooral omdat hij veel getild moet worden. En ondersteund tijdens het lopen. Met een paar mensen die in het bezit zijn van een auto, is een ‘rij-rooster’ opgesteld. Zodat dit jongetje en zijn moeder elke dag naar het ziekenhuis kunnen worden gebracht. Fijn om ook op deze manier mensen te kunnen helpen!

Gebedspunt: afgelopen week is Erika naar huis gegaan. Bidden jullie mee dat ze het goed mag hebben thuis? En dat ze in haar leven God mag gaan leren kennen??