Woensdag gehaktdag

Op het moment van schrijven is het dinsdag. Dat betekent dat het morgen woensdag zal zijn (d.v./a.s.). Ooit was woensdag gehaktdag (is mij verteld, zelf nooit meegemaakt). Nu is het voor mij: woensdag updatedag.
Maar eerlijk gezegd staat mijn hoofd niet echt naar een update. Want ik heb, zoals ik het zelf noem, een probleempje. En dat is dat ik sinds dit weekend echt ontzettende kiespijn heb. Ja, normaal gesproken dacht ik altijd: ‘Stel je niet zo aan.’ Maar nu weet ik pas écht wat kiespijn is. Tjongejonge… Nou ben ik sowieso al absoluut geen fan van de tandarts. Maar ja, dat ben ik nooit geweest en dat zal vast niet veranderen. Dus ondertussen even rondgevraagd. Omdat je vaak allemaal boe-verhalen hoort van ‘de tandarts in het buitenland’. Maar ik heb me goed laten informeren en qua professionaliteit doen ze hier in Oekraïne niet onder voor Nederland. Qua prijs wel. En dat is op dit moment lekker in mijn voordeel.

Maar: genoeg over die vervelende tandarts. Want er is weer van alles gebeurd in de afgelopen week! Vorige keer schreef ik over de grote hoeveelheid kinderen. En het vertrek van Anna. In dezelfde week zijn ook Valeria en Tibor naar huis gegaan. Tibor heb ik zelfs naar huis mogen brengen, samen met een zuster. Het kwam hen goed uit dat ik een auto heb. En ik vond het natuurlijk wel bijzonder om Tibor, een ploeggenootje (!), naar huis te mogen brengen.
Tibor is altijd al een vrolijk ventje geweest. Onderweg naar huis ging hij dus naar buiten, in een auto, had hij een dikke winterjas aan. Drie dingen die voor ons heel normaal zijn. Maar voor deze kleine krummel was het echt een hele ervaring! Af en toe een pruillipje, maar verder bleef hij wel rustig. We gingen zijn nieuwe huis binnen. Moeder deed de poort open. Binnen wachtten een broer en zus op Tibor. Gelukkig maar, allemaal liefde voor dit mooie ventje. Want verder was het een treurige, donkere, armoedige situatie. Met een dubbel gevoel hebben we hem daar achter gelaten. Het was goed om te zien dat het erop leek dat hij zich wel scheen te vermaken (ja, nu al). Ook wisten we zeker dat hij voorlopig goede kleren zou hebben. Want elk kind dat naar huis gaat, krijgt een tas mee. Daar zit van alles in: een broek en shirt, een jas en een fles, een luier en nog een paar andere dingen.
In het ziekenhuis hebben we trouwens ook te horen gekregen dat volgende week nog twee kinderen vertrekken (Livia en Andrij). Zij zullen naar een kindertehuis gaan.

Om als team goed te functioneren is het belangrijk om elkaar goed te kennen. En dat doen we tijdens het werk natuurlijk voor een groot deel. Maar afgelopen zondag hebben we een speciale teambuildingmeeting gehad. We gingen een dagje met de trein naar Uzhgorod. Reina, Veralie, Sanyi, Éva, haar man en ik. In de coupé waren houten bankjes. Ik moest meteen denken aan de treinen uit de series ‘Dr. Quinn’ en ‘Little house on the prairie’. Daar komen soortgelijke bankjes voor. Verder verschilt het eigenlijk niet eens zo gek veel van de Hollandse treinen. Nou ja, opnieuw wel weer die prijs. Het kost hier echt ontzettend weinig om met de trein te reizen. In Uzhgorod hebben we een kasteel bekeken en hebben we samen in een restaurantje gegeten. Het is ons zelfs gelukt om het de hele dag niet te hebben over het ziekenhuis en/of de kinderen. Het was echt een geslaagde dag!

Tot slot: zoals beloofd zal ik nog foto’s van Gitta and Sita op de site zetten. En weet je wat het leuke is… De foto’s zijn gemaakt met m’n eigen fototoestel! Want het heeft heel wat weken geduurd, maar afgelopen maandag heb ik ‘em eindelijk in ontvangst mogen nemen!

Om deze week mee te nemen in gebed:
Dank God dat Hij op Zijn tijd problemen oplost.
Bid voor de kinderen die zijn vertrokken of binnenkort gaan vertrekken en voor hun nieuwe t(e)huissituatie.

PS: op het moment dat ik mijn update online zet, is het woensdagavond. En ik ben naar de tandarts geweest! Wortelkanaalbehandeling gehad, echt heeeerlijk! Volgende week mag ik nog een keer en dan ben ik er, als het goed, voorlopig weer vanaf. Ik zou wel een heel verhaal kunnen schrijven over dit bezoek. Maar ik zal me inhouden. Toch wilde ik het even laten weten om te delen in deze grote blijdschap :)