In de kraag vatten

Twee koplampen komen ons tegemoet. Dat gaat goed. Totdat de auto, die aan deze koplampen vast zit, begint te glibberen. Ik houd even mijn adem in…. Maar gelukkig: de tegenligger rijdt langs zonder dat er brokstukken ontstaan.

Nu is het dan toch echt officieel winter. We hebben eerder lagere temperaturen gehad. We hebben eerder ook best een laag sneeuw gehad. Maar dat blijkt slechts een oefening te zijn geweest. Sinds vorige week zijn we hier begonnen met het echte werk. Met temperaturen die je dwingen om dubbele truien aan te trekken en je handschoenen en muts te dragen. En dan nog…is het goed mogelijk dat je het koud hebt. En met het pak sneeuw dat eind vorige week is gevallen moet je nu soms echt door die hoge laag ploeteren om vooruit te komen.

Tja, en wat gebeurt er dan met al die sneeuw. Grote wagens rijden door de straat en schuiven de sneeuw naar de rand van de weg. De mensen vegen het pad voor hun huis vaak netjes schoon. Naar de rand van de weg. Je kunt je voorstellen dat er idioot grote bergen sneeuw aan de rand van de weg ontstaan. Ook daarvoor hebben ze een oplossing: er rijdt een andere grote wagen voor. Eentje met laadbak. Twee mannen scheppen grote hoeveelheden sneeuw in die laadbak. En dan wordt alle sneeuw afgevoerd.
Tot slot komt er dan nog een derde wagen aan. Vanuit de laadbak wordt zand op de straat geschept. Zodat het minder glad wordt. De voorloper op de strooiwagens in Holland, lijkt mij.

Al met al wordt er van alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat het dagelijks leven gewoon door kan gaan. Rijden en lopen kan, maar het is toch oppassen geblazen. En dat doen we dan ook.

In het ziekenhuis zien we soms dikke bloemen op de ramen staan. Maar gelukkig wordt er goed voor de kinderen gezorgd: sommige kinderen stonden op de wat koudere plekjes. Die zijn nu verhuisd naar een warmer plaatsje op de zaal. Tegelijkertijd worden de bedjes niet te dicht bij de verwarming neergezet. De kinderen worden goed en lekker warm aangekleed. Dus echt koud hebben ze het niet.

Dat de kinderen zich verder ontwikkelen is steeds beter zichtbaar. Dit zorgt ervoor dat we steeds meer alert moeten zijn. Natalia lag bijvoorbeeld netjes rustig in de maxi cosi te wachten op haar eten. Totdat het haar te lang duurde… ze draaide zich om en ging op haar knietjes zitten. Gelukkig kon ze precies op tijd in haar kraagje worden vastgepakt. We zagen haar steeds verder ophoog komen en het eindigde in een memorabel fotomomentje: Natalia ging, voor de eerste keer in onze aanwezigheid, staan!

Dan hebben we natuurlijk Pali. Die zit regelmatig in de kinderstoel. Dat doet hij altijd tijdens het eten. Maar soms ook om te voorkomen dat hij uit de box kukelt. Het zit namelijk zo: als wij ’s morgens beginnen moeten we wachten op de zusters. De kinderen moeten namelijk elke dag worden gewogen, en dat doen we samen met de zusters. Tijdens dit wachten verschoon ik Pali altijd. Hij hoeft namelijk niet meer gewogen te worden. Als hij klaar is, zet ik hem in de grote box: dan kan hij alvast lekker gaan spelen. Later, als er andere kinderen bij komen, gaat hij eruit en kan hij uit bed/box spelen.
Terwijl Pali in de box speelt, kunnen wij de andere kinderen verschonen. Wel houd ik deze kleine knul erg goed in de gaten: hij heeft namelijk ontdekt dat hij kan klimmen in de box. En als hij dan zijn evenwicht verliest, kan hij zo voorover uit de box bonjouren. En dat wil niemand. Dus elke keer als Pali begint te klimmen zeg ik duidelijk (jaaa: in het Hongaars!) tegen Pali dat hij dat niet mag doen en zet hem in het midden van de box neer. Na drie keer belandt hij dan in de kinderstoel (lekker consequent). Dan zet ik hem vlakbij mij. Want ook weet hij inmiddels wel een manier om uit de kinderstoel te klimmen…..

Later op de ochtend en ook ’s middags liggen er flink wat kinderen in de box. Ook hier kan het erg gezellig worden en beginnen kinderen elkaar soms als klimobject te gebruiken. En sinds gisteren heb ik ontdekt dat Barbera zich begint om te draaien als ze in de maxi cosi ligt.

Is het niet fantastisch?! Wat een ontwikkelingen zien wij bij al deze kinderen! We blijven elk kotertje in de gaten houden. Hopen dat het zo goed blijft gaan!

Had ik al verteld dat er weer nieuwe kinderen zijn? Op de grote kamer is er een hele mooie, grote jongen gekomen. Jozef. Echt fantastisch hoe hij kan lachen :) Op de kleine kamer zijn er drie ukkies bij gekomen. En ja… er is weer een tweeling bij! Deze keer een jongen en een meisje. Die ‘variant’ hadden we nog niet gehad.
Maar er is ook plaats gemaakt. Waseel is naar huis. Dat is gebeurd op een dag dat wij allemaal vrij waren. Dus jammer genoeg hebben we geen afscheid kunnen nemen. Het was voor mij wel even slikken… dat mooie jongetje…. Kans is klein dat ik hem weer zal zien. Maar toch is het echt een grote zegen: een gezond jongetje hoort ook gewoon thuis te zijn!

Bid…
… voor een gezegende thuissituatie en toekomst voor Waseel.
… dat wij met onze plannen de zusters kunnen dienen en helpen.

Dank…
… dat de kinderen het niet koud hebben in het ziekenhuis.
… voor alle (financiële) hulp die juist nu, in de winter, geboden kan worden.