Héé joe-oe-oe!! Waar ben jij nu??
Door: arlienvanderlaan
Blijf op de hoogte en volg Arlien
30 Maart 2012 | Oekraïne, Berehove
“Héé joe-oe-oe!! Waar ben jij nu??
We hebben al 3x gekeken, maar er is nog geen up-deetje te bekennen. :) “
Donderdagmorgen. Een mailtje van m’n moeder. En ze begon met bovenstaande zinnen.
Nou, ik moet zeggen: dat vond ik wel erg creatief bedacht!
En ja, inderdaad. Deze week twee dagen later. Waarom??
Omdat ik zaterdag een dagje ben weggeweest met een groep vakantiewerkers. Heerlijk genoten van het mooie weer, een mooie omgeving. ‘k Heb zelfs meegeholpen met het klaar maken van het vlees voor de barbecue.
Omdat ik maandagavond, na een werkdag, naar een jeugddienst ben geweest. In de kerk van onze collega Éva.
Omdat ik dinsdag veel heb schoongemaakt en veel boodschappen in huis heb gehaald. En ik had nog een badmintonafspraak met Dasha, de dochter van de beheerster van De Ark. Dat kon ik moeilijk afzeggen.
Omdat ik woensdag, na een dag werken, twee projecten van de zending heb bezocht. ’s Avonds kwam Amaro Del, een band van Roma-zigeuners, zingen en spelen in De Ark. Dat wilde ik natuurlijk ook niet missen.
Omdat ik donderdag heb gewerkt, wat moest regelen voor Stichting Munkacs en omdat ik ’s avonds nog een teammeeting had.
Omdat bovenstaande eigenlijk alleen nog maar de grootste ondernemingen zijn van de afgelopen dagen.
En nu is het vrijdag. Ook weer een dag gewerkt. En nu dus, eindelijk, tijd voor een update. Na een drukke week. Niet alleen een volle agenda voor mezelf.
Maar het is ook heel erg druk en onrustig in het ziekenhuis. Er zijn veel kinderen die niet fit zijn. Zoals ik al eerder schreef, gaan we met z’n allen richting een ‘uitbraak’ van de mazelen. En dat merken we. Tot nu toe mogen we nog elke dag aan het werk. Toch ben ik benieuwd hoe het zich ontwikkelt.
Een paar voorbeelden van de onrust in het ziekenhuis:
Eén van de ukkies, Barbara, lag gisteren op een andere zaal (die gebruiken we bijna niet). De zuster zei dat Barbara ziek was. Toen wij om twaalf uur op de zaal van de kleintjes kwamen, was Barbara weer terug. Dat was best snel. En dat was ook van korte duur. Want binnen een half uur kwam de dokter weer langs, controleerde het één en ander bij dit kleine meisje en reed haar vervolgens weer terug naar de kamer waar ze eerder apart had gelegen.
Eind vorige week was er een nieuw, superklein jongetje gekomen. Die maandag ervoor was hij geboren. Piepjong dus. Omdat mijn ploegje uit de minste kinderen bestond, mocht ik voor dit jongetje gaan zorgen. Leuk, prima. Maar gisteren is hij alweer vertrokken. Naar het ziekenhuis in Munkacs. Eigenlijk is dit heel positief omdat hij erg slecht dronk. Daar maakten de zusters en dokters zich zorgen om. En in het andere ziekenhuis kunnen ze dit mannetje verder helpen.
Woensdag zaten we te eten in de keuken. Een zuster kwam binnen met de vraag of we hen wilden helpen. Van bovenaf hadden ze namelijk de opdracht gekregen om alle kinderen van de ‘kleine kamer’ in bad te doen. Veralie en ik gingen helpen: wij kleedden de kinderen uit en aan. Twee zusters deden de kinderen in bad. En nog een andere zuster maakte de bedjes schoon. Heerlijk, allemaal superschone kids die heerlijk ruiken. En dan liggen ze ook nog in lekkere schone bedjes. Maar het was wel heel plotseling. En het moest ook in een rap tempo. Soms moest er even een kind wachten. Die werd dan in een kar met allemaal kleertjes gelegd…
En middenin die drukte….
Manuël en Abraham (alias Brammetje) draaien zich helemaal zelf op hun buik.
Ivanko is verhuisd van de kleine naar de grote kamer en geniet daar ontzettend van. Hij is zoveel rustiger nu hij in deze andere kamer ligt.
Sita heeft echt optimaal genoten van een lekker uitgebreid baddermoment. En haar haartjes zijn al zo lang, dat ze er al heel best een speldje in kan!
De moeder van Erzsebet en Joost werd helemaal blij van de foto’s met haar kinderen die we haar konden geven.
Dank God…
… voor het goede contact met de zusters, dat was deze week ook weer goed zichtbaar.
… dat we nog elke keer aan het werk mogen en kunnen.
Vraag God…
… of we dit werk mogen blijven doen.
… of Hij de zieke kinderen weer beter wil maken.
We hebben al 3x gekeken, maar er is nog geen up-deetje te bekennen. :) “
Donderdagmorgen. Een mailtje van m’n moeder. En ze begon met bovenstaande zinnen.
Nou, ik moet zeggen: dat vond ik wel erg creatief bedacht!
En ja, inderdaad. Deze week twee dagen later. Waarom??
Omdat ik zaterdag een dagje ben weggeweest met een groep vakantiewerkers. Heerlijk genoten van het mooie weer, een mooie omgeving. ‘k Heb zelfs meegeholpen met het klaar maken van het vlees voor de barbecue.
Omdat ik maandagavond, na een werkdag, naar een jeugddienst ben geweest. In de kerk van onze collega Éva.
Omdat ik dinsdag veel heb schoongemaakt en veel boodschappen in huis heb gehaald. En ik had nog een badmintonafspraak met Dasha, de dochter van de beheerster van De Ark. Dat kon ik moeilijk afzeggen.
Omdat ik woensdag, na een dag werken, twee projecten van de zending heb bezocht. ’s Avonds kwam Amaro Del, een band van Roma-zigeuners, zingen en spelen in De Ark. Dat wilde ik natuurlijk ook niet missen.
Omdat ik donderdag heb gewerkt, wat moest regelen voor Stichting Munkacs en omdat ik ’s avonds nog een teammeeting had.
Omdat bovenstaande eigenlijk alleen nog maar de grootste ondernemingen zijn van de afgelopen dagen.
En nu is het vrijdag. Ook weer een dag gewerkt. En nu dus, eindelijk, tijd voor een update. Na een drukke week. Niet alleen een volle agenda voor mezelf.
Maar het is ook heel erg druk en onrustig in het ziekenhuis. Er zijn veel kinderen die niet fit zijn. Zoals ik al eerder schreef, gaan we met z’n allen richting een ‘uitbraak’ van de mazelen. En dat merken we. Tot nu toe mogen we nog elke dag aan het werk. Toch ben ik benieuwd hoe het zich ontwikkelt.
Een paar voorbeelden van de onrust in het ziekenhuis:
Eén van de ukkies, Barbara, lag gisteren op een andere zaal (die gebruiken we bijna niet). De zuster zei dat Barbara ziek was. Toen wij om twaalf uur op de zaal van de kleintjes kwamen, was Barbara weer terug. Dat was best snel. En dat was ook van korte duur. Want binnen een half uur kwam de dokter weer langs, controleerde het één en ander bij dit kleine meisje en reed haar vervolgens weer terug naar de kamer waar ze eerder apart had gelegen.
Eind vorige week was er een nieuw, superklein jongetje gekomen. Die maandag ervoor was hij geboren. Piepjong dus. Omdat mijn ploegje uit de minste kinderen bestond, mocht ik voor dit jongetje gaan zorgen. Leuk, prima. Maar gisteren is hij alweer vertrokken. Naar het ziekenhuis in Munkacs. Eigenlijk is dit heel positief omdat hij erg slecht dronk. Daar maakten de zusters en dokters zich zorgen om. En in het andere ziekenhuis kunnen ze dit mannetje verder helpen.
Woensdag zaten we te eten in de keuken. Een zuster kwam binnen met de vraag of we hen wilden helpen. Van bovenaf hadden ze namelijk de opdracht gekregen om alle kinderen van de ‘kleine kamer’ in bad te doen. Veralie en ik gingen helpen: wij kleedden de kinderen uit en aan. Twee zusters deden de kinderen in bad. En nog een andere zuster maakte de bedjes schoon. Heerlijk, allemaal superschone kids die heerlijk ruiken. En dan liggen ze ook nog in lekkere schone bedjes. Maar het was wel heel plotseling. En het moest ook in een rap tempo. Soms moest er even een kind wachten. Die werd dan in een kar met allemaal kleertjes gelegd…
En middenin die drukte….
Manuël en Abraham (alias Brammetje) draaien zich helemaal zelf op hun buik.
Ivanko is verhuisd van de kleine naar de grote kamer en geniet daar ontzettend van. Hij is zoveel rustiger nu hij in deze andere kamer ligt.
Sita heeft echt optimaal genoten van een lekker uitgebreid baddermoment. En haar haartjes zijn al zo lang, dat ze er al heel best een speldje in kan!
De moeder van Erzsebet en Joost werd helemaal blij van de foto’s met haar kinderen die we haar konden geven.
Dank God…
… voor het goede contact met de zusters, dat was deze week ook weer goed zichtbaar.
… dat we nog elke keer aan het werk mogen en kunnen.
Vraag God…
… of we dit werk mogen blijven doen.
… of Hij de zieke kinderen weer beter wil maken.
-
30 Maart 2012 - 17:42
Pama:
Nou helemaal goed, dat je 'm niet eerder schreef! Harstikke verstandig meid :) -
30 Maart 2012 - 22:48
Korien:
Hahah wat kijkt Manuël mooi 'moeilijk' na z'n eerste draai! Tjonge, drukke week had je.
Genoeg te doen daar dus. Hier ook zieke kinderen, maar iets onschuldiger: griepje.
Jij hebt de eerste bbq er al weer op zitten van dit jaar. En ik maar denken dat je vooral kool, complete kippen en aardappelsoep at;) Nee ik lieg, ik lees af en toe wel dat je lekker hebt gegeten.
Gelukkig maar. Al mis je vast wel es kip verdori? Moet nog steeds aan je denken als ik dat eet :)
-
31 Maart 2012 - 09:06
B:
Die zuster op de foto met Sita en Natalia...
Zij lijkt me nou een echt opgewekte en gemotiveerde zuster. -
31 Maart 2012 - 16:42
Anne Geertje:
Hey Arlien,
wat een mooi verslag! en wat een drukte daar bij jullie!
Maar wat fijn dat alle baby's lekker gebadderd zijn en in een schoon bedje liggen.
Ik ben trots op jullie!
Veel liefs en Gods Zegen! Anne Geertje. -
31 Maart 2012 - 18:20
Cor:
Hey Arlien,
Mooi verhaal weer joh! TOP.
En stiekem is hier iemand jaloers... Amaro Del live....
Succes nog daar hea.
Cor -
31 Maart 2012 - 20:32
Anje :
Bijzonder dat alle babys in bad gingen.
Hopelijk valt de mazelen ziekte mee.
We bidden voor alle zusters en voor jullie voor goede samenwerken
Gods Rijke Zegen voor alle kinderen en voor julie allen
Anje -
01 April 2012 - 21:41
Tjamme:
Hé Arlien, laat je niet opjutten door je ma.
Wij genieten super van je verhalen en hoe je ons op de hoogte brengt.
Zo leven en bidden we helemaal met je mee.
Wij zien ook uit naar jouw nieuwe blogs, maar iets minder spastisch.........
Heerlijk te horen dat alle kindertje zo maar inneens weer zo lekker schoon zijn, incl. de bedden.
We zien het voor ons. Van hoger hand komt er toch wel wat goeds.
Geniet van wat God jou en daarmee anderen geeft. Groeten en sterkte, Tjamme -
02 April 2012 - 17:33
Fam Verkade:
we genieten van je reisverslagen
groeten van fam verkade
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
