Nieuwe vriendjes, snel op reis

Het is weer een komen en gaan op de afdeling. De ene ochtend vertrekken de dames Barbera en Cynthia, de tweeling. En diezelfde middag krijg ik een nieuw kindje van de hoofdzuster op m’n arm gezet. Een al wat oudere meid, schat ik zo in. Mooie lange haren en al een hele rij tanden. Ze kan al staan en aan de hand lopen. Een oudere meid? Niets blijkt minder waard. Ze is nog maar negen maanden.

Zo. Dit is echt het keiharde bewijs. Zet Rada eens naast ‘mijn’ Liliana. Even oud. Maar wat een verschil in ontwikkeling… Wat een achterstand lopen sommige kinderen op. En ja, het ene kind ontwikkelt zich sneller dan het andere kind. Maar dat de verschillen zo groot kunnen zijn…
Gelukkig is ook leuk nieuws op dit gebied: mijn fantastische, grote, stoere Ivanko krijgt zijn eerste tandje. En het draaien gaat hem ook steeds beter af. Helemaal in z’n uppie dan hé?! Ook Liliana is flink aan het oefenen. Trots!!!

Jolika is erg blij met de komst van Rada. Want beide meiden kunnen nu lekker op het kleed spelen. Nee, niet samen. Dat past niet bij hun leeftijd. Want dan gaan er minder fijne dingen gebeuren: Jolika heeft er een handje van om aan de haren te trekken. En Rada vindt het bijster interessant om met speelgoed op een ander kindje te trommelen. Beide activiteiten willen we natuurlijk niet stimuleren. Gelukkig zijn ze best goed te corrigeren, zelfs op afstand. Hoe goed ze kunnen spelen is te zien op het filmpje dat ik zal toevoegen.

Helaas voor Rada… gaat Jolika zeer waarschijnlijk binnen een week naar het kindertehuis in Swalyava. Dus dan moet Rada alleen verder spelen. Hopelijk niet voor lang en mag ze snel weer naar huis.

Net als Barbara en Debora. Beide meiden zijn gisteren naar huis gegaan. En dat maakt me heel voorzichtig. Zouden Julia, Liliana en Ivanko, mijn mooie ploeggenootjes, er morgen nog wel zijn?? Ik ben voorzichtig. En ik ga morgen denk ik maar de tasjes voor hun vertrek klaarmaken. Wie weet hebben we ze al heel snel nodig. Dat zou gaaf zijn!

En dan ben ik ook nog eens de hele volgende week afwezig. Wie zullen er tijdens mijn afwezigheid allemaal naar huis gaan?? Dat is afwachten. ‘k Zal extra goed en bewust afscheid nemen aanstaande zaterdag…

Vandaag hoorden we trouwens dat Jolika niet alleen naar Swalyava gaat. Mattias gaat ook mee. Mijn kleine, prachtige, vrolijke jongen gaat vertrekken. Gaaf! Hij is nog maar drie maanden oud en mag nu al vertrekken. Dat is toch veel beter dan je hele eerste jaar in het ziekenhuis doorbrengen en daarna pas door naar het kindertehuis?! ‘k Heb meteen vandaag alvast afscheid genomen. De laatste foto’s en filmpjes zijn gemaakt. En natuurlijk show ik graag nog een laatste keer met hem: bekijk het filmpje van Mattias en oordeel zelf…is het geen supervrolijke vent??

Tja, en nu nog een uitleg. Waarom ben ik volgende week afwezig?? Omdat ik dan in Nederland ben. Ja, jullie lezen het goed. In april dacht ik nog dat het niet nodig was, die informatie had ik ook gekregen van een verzekeringsmaatschappij. Maar later bleek dat niet de juiste informatie te zijn… Dus nou vertrek ik aanstaande maandag naar Nederland. Daar ben ik dan een paar dagen en ik hoop volgende week vrijdag weer terug te vliegen.

Ik vlieg naar Eindhoven. En daar zal ik ook overnachten. Ik ga dus niet naar Groningen. Want daar is de week veel te kort voor. Gelukkig komt Groningen wel naar Eindhoven! En dat is natuurlijk altijd gaaf, ik zie er naar uit en ben benieuwd uit wie die afvaardiging zal bestaan…
En geluk bij dit ‘ongeluk’: ik kan met mensen hier vandaan meereizen. Op de heen- én de terugweg. Dat is wel zo gezellig. En ja, het scheelt ook lekker in de kosten.

Hoe zal het zijn?? Dat iedereen om me heen weer Nederlands spreekt. Dat je alles in de supermarkt kunt lezen én begrijpen. De Nederlandse kaas. De regen (denk ik). Wegen met fatsoenlijk wegdek. ‘k Ben benieuwd! En jullie horen er natuurlijk over. Wanneer, dat weet ik niet precies. Misschien wel gewoon op de woensdag. Maar misschien ook niet. We zien wel eem hoe ’t loopt!

Dank God…
… dat de reis naar Nederland zo vlot en goed geregeld kon worden.
… dat er alweer zoveel kinderen naar huis mochten gaan.

Vraag God…
… om openheid bij de zusters, zodat er nog meer en beter kan worden samengewerkt.
… om een zegen over de dagen in Nederland.