Belevingswereld - Reisverslag uit Berehove, Oekraïne van Arlien Laan - WaarBenJij.nu Belevingswereld - Reisverslag uit Berehove, Oekraïne van Arlien Laan - WaarBenJij.nu

Belevingswereld

Door: arlienvanderlaan

Blijf op de hoogte en volg Arlien

27 Juni 2012 | Oekraïne, Berehove

'Sluit aan bij de belevingswereld!’ Deze zin werd mij en mijn studiegenoten vaak voorgehouden tijdens de PABO. En terecht. Want het werkt. Zeg nou zelf: een rekenles beginnen met een kale, saaie breuksom…. Of een leuke start met de hulp van een reep chocolade. Ja, diezelfde rekenles zal anders uitpakken!

Je zoekt iets dat past bij de kinderen, bij een groep, in een bepaalde situatie en zelfs in een bepaalde cultuur. En daar stond het de afgelopen dagen helemaal bol van.

Allereerst is er een foto die echt om uitgebreide aandacht vraagt. Veralie en Livia. Met z’n tweetjes op de foto. Je ziet dat Veralie zich helemaal aanpast aan Livia, ze duikt in haar wereld. Samen spelen, op het niveau van Livia. Bekijk nou handen en voeten van deze beide meiden. Prachtig!!

Verder zijn we gisteren weer een dagje op pad geweest voor ons visum. Ik heb mogen rondsjezen in een grote, gele bus. Best stoer. Vond ik zelf.
En dan zie je ook een cultuur: staat er een ontzettend lange rij… lopen er gewoon mensen al die anderen voorbij en gaan vooraan staan. Af en toe durft iemand er iets van te zeggen. En anders… accepteren ze het hier gewoon. Echt belachelijk!! Dat zou in Nederland toch echt niet gebeuren. En waar het wel gebeurt hebben ze vast al zo’n nummertjesapparaat geplaatst. Weet je helemaal zeker dat er niemand voorkruipt. Dat zouden ze hier eens moeten installeren. Gelukkig waren we met meerderen en hebben we goed gebruik gemaakt van de schildpadformatie. Dat dit niet altijd goed werkt, bleek wel weer. Er waren zelfs mensen die nog door deze formatie heen kwamen.

En waarom staat iedereen dan in de rij? Iedereen wacht om één bepaalde meneer te spreken. Deze man zal wel of geen handtekening zetten op de papieren die je allemaal moet meebrengen. Mensen die wel een handtekening hebben gekregen, komen met een blij gezicht uit het kamertje: zij krijgen de belangrijke stempel op hun visum! Sommigen komen minder blij terug….
Gelukkig hebben wij allemaal toestemming gekregen! Dus we waren erg blij. Met z’n allen op weg naar het volgende kamertje, hier konden we de stempel ophalen. Dachten we. Eerst betalen. En dan… dan kan over vier weken weer iemand komen met alle paspoorten om dan, eindelijk, de stempel erin te zetten. Dan is ons visum compleet.

Dus we hebben nog even geduld. Gelukkig hebben ze al wel het één en ander veranderd in het computersysteem. We zijn dus gewoon legaal in Oekraïne. En we kunnen vrij het land binnenkomen of eruit vertrekken.

Vooral dat laatste was belangrijk. Want over ruim twee weken, op donderdag 12 juli, zal Veralie alweer terug naar Nederland gaan. Deze week heeft ze haar laatste werkweek. Dat zal gek zijn. En wennen. Voor haar. Maar net zo goed voor ons. Ik ben erg benieuwd hoe het allemaal zal verlopen.

Verder gaat het met veel kinderen goed in het ziekenhuis. Het hoofdje van Liliana is na een goede poetsbeurt in een speciaal ‘Balneum-badje’ zoveel schoner geworden. Gelukkig maar, soms kan ik wel wanhopig worden van de vieze hoofdjes. En big John is echt relaxt. Nog niet helemaal zoals het moet zijn. Maar als ik terug denk aan een paar weken geleden, dat ik bleef rondlopen met een huilend, overstrekt kind… Nu ligt hij lekker rustig in een maxi cosi. En valt hij lekker op schoot in slaap. Hij wil zelfs al gewoon rechtop bij je op schoot zitten.

Toch zijn er kinderen die echt heel erg hun ups en downs hebben. Met Ivanko gaat het nu wat minder. Mijn mannetje zit niet heel erg lekker in zijn velletje. Veel huilen, veel viezigheid en zijn huidje wordt steeds lelijker. Ik mis zijn vrolijke gelach en gebrabbel. Maar toch is de situatie niet zo zorgelijk zoals het eerder wel eens is geweest. Dus vrijdag en zaterdag zal ik dit ventje weer lekker gaan vertroetelen met aandacht en een bad. Daar knapt ‘ie vast van op!

Dank God…
… dat het gisteren zo goed verlopen is rondom het regelen van het visum.
… voor alle vooruitgang die we bij de kinderen mogen zien.

Vraag God…
… om bij de zieke kinderen te zijn en hen beter te maken.
… om een goede laatste periode als team, vlak voor het aanstaande vertrek van Veralie.

  • 27 Juni 2012 - 19:58

    B:

    Wat weer een prachtig, echt Oeks verslag, over Oekse omstandigheden.Dan hebben wij toch niks te klagen als we soms het gevoel hebben dat we van het kastje naar de muur worden gestuurd.
    Sterkte gewenst voor het afscheid nemen van Veralie. Rake ondertiteling bij de foto van Livia met haar. Beterschap voor de zieke kidsjes en jij weer veel zegen op je werk !
    Tot GAUW!
    B uit B.

  • 01 Juli 2012 - 18:49

    Anje:

    Hoi,gelukkig weer een stukje visum .
    Veralie weer naar huis,als je zo close samen verschillende dingen in Zijn koningkrijk.
    Alsof er een stukje van je zelf weggaat,
    Heelveel sterkte ermee ,en nog een gezegende tijd samen .
    Gods zegen voor jullie allen en de kindertjes
    valerie Gods zegen en een voorspoedige reis.

    Net terug van een vrouwenconferentie.geweldig wat Gods Geest in mensen doet.
    Veel ontvangen en weer uitgedeeld namens God.
    Veel leed in gezinnen ,bij vrouwen .gr

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Arlien

Sinds oktober 2011 ben ik aan het werk op de kinderafdeling in het ziekenhuis van Beregowo, Oekraïne. Het plan is om dit een jaar lang te blijven doen. Elke woensdag zet ik een update op deze website om iedereen die daarin geïnteresseerd is, op de hoogte te houden.

Actief sinds 25 Aug. 2011
Verslag gelezen: 434
Totaal aantal bezoekers 154381

Voorgaande reizen:

20 Oktober 2011 - 29 November 2013

Naar de Oek (iets langer dan 'normaal')

Landen bezocht: