Verschillende mens(j)e(n/s)

De één kan ontzettend hard lachen. Een ander kan altijd iets te kletsen hebben. De volgende regelt graag allerlei dingen. Terwijl er ook mensen zijn dit juist lekker meegaan met de menigte.
Dit geldt ook voor kinderen: de één krijgt heel vroeg het eerste tandje. De ander kan al op jonge leeftijd lopen. De één is sneller dan de ander.

In het ziekenhuis is dit natuurlijk goed te zien. Eerder dit jaar was ik blij dat bij Ivanko eindelijk zijn tandjes door kwamen. Nu heeft ‘ie er al een mooi stel. Rada viert vandaag haar eerste verjaardag. En toch kan zij al heel goed zelf staan, ze was er dus vroeg bij.
Maar wie bij mij de kroon spant: big John. Vorige week is hij van de kleine naar de grote zaal gegaan. En dat doet hem ontzettend goed: hij kan ontzettend relaxt bij je op schoot zitten. En hij gaat nu echt reageren: glimlachen kan hij nu als de beste! Als ik me bedenk hoe hij een paar weken geleden was, dan heeft hij toch in korte tijd zoveel geleerd, fantastisch!
Toch moet ik een beetje afstand doen van John. Waarom? Dat leg ik graag uit:

In de afgelopen weken zijn er drie nieuwe collega’s gekomen: Jacqueline, Mirjam (www.jacquelinemirjam.waarbenjij.nu) en Christian (www.christianvanderspek.waarbenjij.nu). Drie nieuwe mensen die mee gaan werken in het team. Dus het komende jaar wordt er gegarandeerd goed voor de kinderen gezorgd.

Maar ja, meer mensen, nieuwe mensen, dat betekent dat we de kinderen beter kunnen verdelen. Daarom houd ik Ivanko en Liliana onder mijn hoede. En zal Christian nu voor big John zorgen. Gelukkig betekent dit niet dat ik niets meer mag doen of dat ik hem nooit meer zie. Maar toch een stapje naar achteren.
En dit is helemaal niet erg. Omdat we nu met zoveel mensen zijn, is er veel meer tijd. John heeft gistermiddag een heerlijk lange tijd lekker bij Christian op schoot gezeten. Hij keek lekker relaxt in de rondte en genoot zichtbaar.

Nu we het toch over mensen hebben: de afgelopen week heb ik een paar dagen bezoek gehad. Van mijn vader en moeder. Ze brachten mijn auto weer terug. Heerlijk, helemaal goed gekeurd. Die kan er weer even tegenaan.
We hebben hele leuke, gezellige dagen gehad. Vroeger brachten mijn ouders mij weg voor een logeerpartij. Dit weekend was het andersom: ik heb mijn ouders uit logeren gebracht. Bij mensen die we kennen in Munkacs. De dag erna heb ik hen weer opgehaald. Schijnt dat ze geen heimwee hebben gehad.
Verder hebben we natuurlijk het ziekenhuis bezocht, de omgeving bekeken en we zijn ook op het zigeunerkamp in Janoshi geweest. Ook heb ik paps en mams de stad Uzhgorod laten zien.

Een leuke, drukke week heb ik dus achter de rug. Gisteren mocht ik gelukkig weer ‘gewoon’ werken. Lekker bezig met Liliana, Ivanko, Renata en alle andere krummels :)

Tijdens al het werk, het bezoek, de dingen die ik elke dag doe, spookt natuurlijk iets door mijn hoofd. Wat ga ik volgend jaar doen?? Plannen worden concreter. Maar de knoop is nog niet doorgehakt. ‘k Heb gelukkig nog even voordat de deadline verloopt….

Dank God…
… voor alle nieuwe collega’s.
… voor de leuke dagen die mijn ouders en ik hebben gehad.

Vraag God…
… om me te helpen bij het doorhakken van de knoop: wat ga ik volgend jaar doen?
… of Hij ons wil helpen om als nieuw team het werk goed op te pakken.