Lief & leed

Wat een happening. Je zult maar jarig zijn terwijl je bij ons op de afdeling ligt. Lig je lekker te chillen (ja, zo lag ze er echt bij), hangt er opeens een te enthousiaste zuster boven je bed. Je wordt uit bed getild en iedereen kijkt heel erg blij naar je. Je krijgt een echt verjaardagshoedje op je hoofd. En je vindt het allemaal prima. Er wordt zelfs voor je gezongen!! Het andere personeel wordt dan wel heel nieuwsgierig: de dokter komt kijken. En ook de zusters, die bezig zijn op de andere zaal, kijken even om de hoek.

Gisteren is Liliana één jaar geworden! En zo begon haar allereerste verjaardag. Natuurlijk kreeg ze speciaal uitgezochte verjaardagskleren aan, inclusief enorm stoere schoenen. Dat die een beetje aan de grote kant waren, dat maakt natuurlijk niet uit. Ze is lekker in bad geweest. En dan lag de nadruk nu natuurlijk op lekker poedelen en badderen, niet op het ‘schrobben’. Lekker spelen met het bootje en badeendje. Uiteindelijk is het zelfs gelukt om een iniministaartje in d’r haar tevoorschijn te toveren.
Met ballonnen boven haar bedje en een stukje taart voor alle zusters, begrijpen jullie wel dat het enorm geslaagde, feestelijke dag is geworden.

Heerlijk, zo’n verjaardag. Dat hebben we nodig: vrolijke, gezellige momenten met de kinderen. Want je hoort zoveel narigheid. Gebeurtenissen die je echt even stil zetten. Waar je je eigenlijk geen voorstelling van kunt maken.
Zo hoorden we afgelopen week een beetje over de achtergrond van John. Hij heeft drie of vier broers en zussen, deze zijn allemaal uit huis geplaatst. Door drankproblemen kunnen de ouders niet voor de kinderen zorgen. De moeder van John heeft tijdens de zwangerschap al afstand gedaan van haar kind. Als je dit mooie mannetje ziet, met zijn fantastische glimlach… Dan… ik kan het me gewoon niet voorstellen. Hoe zou de situatie nu zijn, thuis bij de ouders. Zouden ze soms niet wanhopig en verdrietig zijn??

Eergisteren kregen we nog meer nieuws te horen. Deze keer ging het over de vader van onze Olga. Dit nieuws klapte er echt flink in. Allereerst hoorden we zijn leeftijd, deze jongen is nog maar 16 jaar. Hij heeft dus een kind van bijna zeven maanden. En een broertje of zusje voor Olga is al onderweg. Alleen dit is al onvoorstelbaar, als ik daarover nadenk.
Maar de afgelopen week is er iets verschrikkelijks gebeurd. De vader van Olga is door de politie opgepakt nadat hij iets probeerde te stelen. In zijn cel heeft hij zichzelf opgehangen aan een strop. Hij is naar het ziekenhuis gebracht en is gereanimeerd. Nu ligt hij in zwaar kritieke toestand in het ziekenhuis. Dan ben je 16 jaar. Je tweede kindje is onderweg. En probeer je jezelf om het leven te brengen. Dat zijn situaties die tot voor kort ver van me af stonden. Maar op deze manier komt het steeds meer dichterbij. Opnieuw zoveel wanhoop, zoveel verdriet, zoveel uitzichtloosheid.

Gelukkig hoeft Olga dit allemaal niet van dichtbij mee te maken. En realiseert ze niet in welke situatie haar ouders zitten. Maar daar zal over een paar jaar zeker verandering in komen. Wat voor toekomst gaat zo’n kleine vrolijke meid tegemoet??

Ondertussen zit er weer een beetje beweging in het aantal kinderen. Helaas is die weer gestegen. Wel is Rada afgelopen dinsdag naar het kindertehuis in Swalyava gegaan. Maar er zijn weer een flink aantal nieuwe kinderen binnen gekomen: al eerder is Diana binnengekomen. Diana is het zusje van Elek. En voor dit jongetje hebben we het afgelopen jaar ook mogen zorgen. Ook Hannah is nieuw. Verder is er een tweeling binnen gekomen van ruim twee maanden. Twee mooie mannen. Hoe ze heten?? Ehm, tja… Kaïn & Abel… Ook David is nieuw, dit kleine jongetje is ruim een maand oud.
En ook mijn ploeg is uitgebreid. Met Robert. Een heel mooi, donker ventje. Hij is geboren op 24 juli.

Het begint in elk geval weer volle bak te worden op de kleine zaal. Dit zou positief uit kunnen pakken voor kinderen op de grote zaal. Omdat er zoveel kinderen op de kleine zaal liggen, gebeurt het nog wel eens dat de oudsten al verhuizen naar de grote zaal. En de oudsten op de grote zaal hebben dan een grote kans dat ze naar huis mogen.
Maar we hopen natuurlijk veel meer dat er geen nieuwe kleintje binnenkomen. Helemaal omdat veel kinderen er zo gezond uitzien als ze binnenkomen. Dat we ons afvragen: waarom ben je hier gekomen?? Want ook nu weer: alle nieuwe kinderen zien er gezond uit, hebben een mooie, gezonde huid en geen rode of kapotte billetjes. En we gaan er natuurlijk alles aan doen om dat zo te houden.

Vraag God…
… om te voorkomen dat er nog veel meer nieuwe kinderen binnen komen.
… om voor de ouders van Olga en John te zorgen.

Dank God…
… dat we de allereerste verjaardag van Liliana mochten vieren.
… dat we elke dag weer aan het werk mogen en kunnen in het ziekenhuis.