Tea towel met een rouwrandje

Over het rouwrandje:
Zondag kregen we te horen dat één van de kinderen is overleden. Hoewel dit verdrietig is, waren we het er deze keer allemaal over eens dat dit echt beter was voor Barbara. Barbara werd op 25 juni geboren en een paar dagen daarna kwam ze bij ons op de afdeling. Vrij vlot merkten we dat ze met een open ruggetje was geboren.
We mochten haar verzorgen en haar op schoot nemen. Dat hebben we dan ook volop gedaan. Toch merkten we dat ze achteruit ging. Meerdere keren zeiden we tegen elkaar dat het einde nu wel heel dichtbij moest zijn. Niets bleek minder waar; dit kleine meisje heeft gevochten tot het einde. Totdat ze afgelopen zaterdag heel rustig is ingeslapen. Ze is ruim drie maanden oud geworden.

Over de tea towel:
Afgelopen vrijdag en zaterdag zijn we als ziekenhuisteam op pad geweest. Twee volle, drukke en ontzettend gezellige dagen! We hebben een tour door de omgeving gemaakt, in totaal hebben we deze dagen ruim 400 kilometer gereden. Onderweg zijn we op veel plekken gestopt. Na een flinke wandel/klimtocht hebben we het kasteel in Khust bezocht. We hebben gekeken in het ‘rietdorp’. We zijn regelmatig gestopt bij de rivier. Daar hebben we zelfs (bijna) allemaal een verschrikkelijk krakkemikkige touw/houtbrug bedwongen. Ook hebben we een natuurpark bezocht. Daar hebben we eerst weer een flinke wandeling gemaakt. Bovenop de berg zagen we een bijzonder verschijnsel: een meer. Nou is zo’n meer natuurlijk niet zo heel bijzonder. Maar dat is niet iets wat je verwacht te zien bovenop een berg.

Tijdens de teammeeting die we donderdagavond hadden, hadden we al een voorbereidende activiteit. Er was namelijk het voornemen om het engelenspel te spelen tijdens onze teambuildingdagen. Daarom gingen we lootje trekken: zo had iedereen een naam van één van ons team. Voor deze persoon moest je als een engel zijn. Ervoor zorgen dat deze persoon het extra fijn had deze dagen. En dit moest eigenlijk op zo’n manier gebeuren dat de ander niet doorhad dat je zijn/haar engel was. Dus regelmatig werd gezegd dat iemand wel de afwas van de ander wilde overnemen. Bij sommigen was het bed zomaar ineens opgemaakt. Of lag er een papiertje in of bij de schoen met een leuke opmerking/tekst.

Naast al deze leuke dingen zijn er ook spannende dingen gebeurd. Zo wilde een groepje van het team op vrijdagavond (ehm, vrijdagnacht) rond half één nog een stukje lopen. Dus we gingen heel dapper op weg. Natuurlijk zouden we stil zijn. Of in elk geval: proberen om stil te zijn. Maar meteen was het al raak: één van de buurhonden sloeg aan alsof we een stel ongure mensen waren. Snel liepen we verder. Niet veel verder stonden we weer stil. Wat hoorden we?? Wolvengejank. Stel je voor: het is echt ontzettend donker en stil… en dan hoor je dit gejank. En dan is er zo’n grapjas die begint te vertellen over de wolven. Dat ze ’s nachts vaak in de dorpen te vinden zijn. Laten wij ons nou in precies zo’n situatie bevinden. Dus we maakten rechtsomkeert en zijn veilig (?) achter het hek in de tuin nog even gaan zitten.

Vanzelfsprekend lagen we niet op tijd op bed. Dat hoort erbij. Gelukkig waren we zo slim om de volgende dag niet te vroeg te ontbijten. Zodat we wat langer konden slapen en rustig de dag konden beginnen. En dat gebeurde… voor een deel van de mensen.

De mensen die op de begane grond sliepen hebben dit helaas niet mee kunnen maken. Laat ik nou de gelukkig zijn en bij deze groep horen. De ochtend erna was ik al een beetje aan het wakker worden. Even weer nadenken waar ik was, want dit was toch echt niet De Ark. Hoe laat zou het zijn?? Ik grijp naar mijn telefoon. En KNAL!!! Ik sta echt meteen rechtop naast m’n bed. Werkelijk, het klonk alsof er het één en ander instortte in de keuken. Ik dacht meteen aan de meiden die voor het ontbijt zouden zorgen… Dus ik doe voorzichtig de deur open. Het blijft bij één enorme knal, maar daarna volgt er een ander ontzettend hard geluid. Dat blijft constant hetzelfde. De anderen die op de begane grond sliepen, waren ook al wakker. Omdat ik absoluut niet technisch ben en alleen maar in de weg zou lopen, ging ik dicht bij de deur en de trap staan. Het was echt idioot: ik stond daar een beetje bang te zijn. En ik stond klaar om de anderen, die boven sliepen, keihard wakker te maken. Mocht dit nodig zijn. Want we dachten eerst dat het met het gas had te maken. Na lang zoeken (de elektriciteit was er al afgehaald) werd de beheerder er maar bij gehaald. Maar zij konden ook niet helpen. Gelukkig werd het lawaai minder. En werd er ontdekt dat er problemen waren met de boiler. Dit was echt even trillen op m’n benen.
En de meiden die boven sliepen?? Die sliepen gewoon door! Na deze spannende momenten zaten ‘de mensen van beneden’ aan tafel. En om de beurt kwamen de anderen binnen. Die hadden heerlijk geslapen. En waren rustig wakker geworden. Geluksvogels!

O ja, en die tea towel?? Ga maar eens met een paar fantastische mensen een weekend op stap. In de auto rondrijden. En probeer dan eens de woorden vanuit het Nederlands naar het Engels te vertalen. Dit levert hilarische woordspelingen op…

P.S. Hebben jullie al gereageerd op de sponsorbrief?? Graag uiterlijk 7 oktober laten weten of, en zo ja voor welk bedrag jullie me willen sponsoren. Dit kun je laten weten via thuisfrontarlien@gmail.com. Als je dit al hebt gedaan: top, bedankt!

Dank God…
… voor de enorm geslaagde teambuildingdagen.
… voor de fijne mensen om me heen.

Vraag God…
… om voor de familie van Barbara te zorgen.