I love it when…

Sommigen weten dit misschien al, maar ik ben absoluut een ochtendmens. Uitslapen is nou niet echt iets voor mij. Dat vind ik helemaal niet erg, dat hoort er per slot van rekening bij. Anders was ik geen ochtendmens.
Maar wist je dat je ook kunt doorslaan naar de andere kant?! In de eerste weken dat ik terug was, zat ik soms om 7 uur ’s morgens aan tafel. Met een lijst Hongaarse woordjes voor m’n neus. Want ik moest en ik zou die twee uur Hongaars per dag bereiken. Hoe eerder ik dit achter de rug had, hoe beter dat was.

Dacht ik.

Dit ging erg goed.

Dacht ik…

Toch heb ik sinds kort een nieuwe regel: ik mag niet voor acht uur m’n bed uit. Noem het een decadente regel, maar dergelijke, wellicht ietwat malle regels heb je soms nodig. Om te voorkomen dat je oververmoeid raakt.

En het lukt! Ik ben niet voor acht uur m’n bed uit én ik ben elke dag minstens twee uur per dag bezig! Helemaal nu ik weer lessen volg zijn deze uren erg gemakkelijk in te vullen. Twee keer per week ga ik naar Éva (inderdaad, de oud-collega met wie ik vorig jaar in het ziekenhuis heb gewerkt). Zij verzorgt dan een les en geeft me een enorme hoeveelheid huiswerk mee. Psalm 32:8 kan ik al in het Hongaars opzeggen. Deze week ga ik me wagen aan de vruchten van de Geest. Dat zijn ingewikkelde woorden… Behalve dit leer ik deze week getallen en telwoorden, verschillende sporten en een lijst met woorden die je in allerlei verschillende situaties kunt gebruiken. Denk hierbij aan uitdrukkingen als ‘Dat is vervelend’ of ‘Ik begrijp het’.

Ook vandaag ben ik, heel netjes, niet voor 8 uur m’n bed uit. Een uur later ben ik volop bezig met m’n Hongaars, de timer van m’n mobieltje draait overuren. Tussendoor handel ik wat telefoongesprekken af en beantwoord ik een paar e-mailtjes.

Om half twaalf ga ik alvast naar buiten. Ik moet om 12 uur op de Mission zijn. Niet dat het een half uur rijden is naar het kantoor, maar ik moet de auto sneeuwvrij maken. Er is namelijk een, voor Hollandse begrippen, flinke laag sneeuw gevallen. Autorijden gaat gelukkig nog prima.
Op het kantoor heb ik een meeting met Peter en Viki, we bespreken verschillende zaken. Onder andere hebben we het over groepen die we dit jaar hopen te ontvangen vanuit Nederland.

Om half drie kan ik gelukkig thuis even een broodje eten. Niet dat ik veel tijd heb, om drie uur sta ik namelijk alweer bij Éva voor de deur. Inderdaad, voor een les Hongaars. Ik zeg netjes Psalm 32:8 op, we bespreken het alfabet en gaan aan de slag met de getallen. Na anderhalf uur zit m’n hoofd barstensvol informatie, zijn er heel veel kwartjes gevallen en heb ik weer genoeg te doen de komende ‘uurtjes Hongaars’.

Hierna wandelen Éva en ik samen richting het centrum. We gaan op verjaardagsvisite bij Dorina. Dorina heeft haar eerste jaar in het ziekenhuis gelegen, Éva heeft veel voor haar gezorgd en ook ik heb haar nog ruim twee maanden mogen verzorgen. Vorig jaar, rond haar eerste verjaardag op 8 januari, is Dorina naar huis gegaan. Éva heeft contact gehouden met de familie, regelmatig krijgen ze nog een beetje hulp. Afgelopen zomer zijn we al een keer weer bij Dorina langs geweest. En nu, met haar tweede verjaardag, is het een goed moment om Dorina weer eens op te zoeken. Heerlijk, wat een prachtig en gezond meisje krijgen we te zien! De vorige keer kon ze net staan en was ze heel erg verlegen. Nu stapt ze flink rond. Een echt meisje: roze kleertjes, lang haar en oorbelletjes in. En absoluut niet meer verlegen. Bijzonder om haar weer te zien. Als Éva en ik weer vertrekken, geeft Dorina ons beiden een kusje op onze wang. Hoe schattig! Gaaf om te zien hoe goed het nu met haar gaat!

Het loopt tegen zes uur. Maken dat ik thuis kom, we gaan vanavond met elkaar bij Jacqueline en Mirjam eten. Maar ook niet teveel haasten, want het kan natuurlijk glad zijn.

Ja, het was inderdaad een beetje vliegen vandaag. Maar dat was echt heerlijk!! Er is weer van alles te doen, ik maak me flink nuttig, ‘k ben weer helemaal terug!

Je zou bijna denken… ben je dan niet met Viki naar een school of kamp geweest vandaag?? Woensdag bezoeken we altijd het internaat hier in Beregowo. Maar de kinderen komen begin volgende week pas weer terug van de vakantie. Dus vandaag konden we daar niet terecht. Morgen hopen Viki en ik naar het zigeunerkamp in Janosi te gaan. Deze keer mag ik het Bijbelverhaal vertellen, ik ben benieuwd…!

Dank God…
… dat het leren van de Hongaarse taal zo fijn gaat!
… dat het zo ontzettend goed gaat met Dorina.

Vraag God…
… om een goede ontmoeting met de kinderen morgen op het zigeunerkamp in Janosi.