Sinaasappelsap met een rietje

Dasha, de dochter van Lena, is een avondje gezellig naar boven gekomen. We hebben samen gekookt en zitten nu een film te kijken. Ze kan ontzettend goed Engels, ik merk dat ze het hele verhaal en ook veel grappen goed kan volgen. Dus ik hoef me niet schuldig te voelen dat ik niet vloeiend Russisch kan spreken.
Na een korte pauze zitten we een glas sinaasappelsap weer op de bank. Maar voordat we weer op ‘play’ klikken, slaakt Dasha een gil… Oh nee, wat is er aan de hand?! Als ze het me uitlegt, gil ik met haar mee. Dat kan inderdaad écht niet! Hoe kunnen we nou iets drinken zonder een rietje! Wij drinken namelijk altijd met een rietje. En nu waren we dat zomaar vergeten. We stoten nog wat noodkreten uit en rennen naar de keuken. Daar kiezen we allebei voor een geel rietje.
Even lekker gek doen. En je zinnen verzetten met een leuk filmpje.

En ik merk dat ik dat echt wel nodig heb. Dagelijks hoor of zie ik wel nare verhalen. En dan heb je ook nog onderscheid: nare verhalen, verschrikkelijke verhalen of afschuwelijke verhalen…

Zo zag ik in een klas vol kinderen van een jaar of zeven oud, een jongetje met het syndroom van Down. Hij ligt goed in de groep, de kinderen en de leerkracht helpen hem. Maar hij kan de lesstof echt niet bijbenen. En als je daar over nadenkt, is het zo triest….
Door verschrikkelijk slecht weer zijn de kinderen op een andere locatie erg druk. Ze kunnen nu niet buiten rondrennen en hun energie kwijt. Ze zitten opgesloten in hun veel te kleine huisjes. Tijdens de activiteiten zijn veel kinderen dan ook niet te houden, ze weten van gekkigheid niet wat ze met hun energie aan moeten….

Het is zo belangrijk om te blijven kijken naar de goede dingen. Naar de mensen die zich echt willen inzetten voor de toekomst van de kinderen. Een meisje van vijftien was in de vakantie thuis geweest. De situatie daar is echt verschrikkelijk. Moeder heeft psychische problemen. En vader is aan de alcohol. En door al deze problemen gebeurt er een hoop narigheid. In de vakantie heeft de moeder alle, maar dan ook echt alle, kleren van het meisje door het toilet geprobeerd te spoelen. Want haar dochter kon en zou er echt niet beter uit zien dan moeder zelf….
Een leerkracht van het meisje kwam langs. Hij probeerde haar thuis weg te krijgen. Hij vroeg aan de vader of het goed was als hij zijn dochter mee zou nemen. Om haar naar een betere opvangplek te brengen. Maar vader gaf geen toestemming. En dan is het gedaan, zonder de toestemming van de vader kan de leerkracht niets meer doen. Hij kon alleen maar vertrekken. En hij liet het meisje, huilend en gillend, achter.
Gelukkig is het meisje wel weer terug gekomen. Voorlopig hoeft ze niet naar huis. Maar toch kondigt zich de volgende uitdaging alweer aan. Dit meisje wil volgend jaar een vervolgstudie gaan doen. En ook daarvoor heeft ze de toestemming van haar vader nodig. Tot nu toe wil hij die niet geven. Maar, ze zijn er nog mee bezig.

Dan een heel ander probleem: op dit moment hebben veel mensen last van wateroverlast. Afgelopen zaterdag stond het water op sommige wegen wel een halve meter hoog. Bij de kerk in Munkacs zagen we zondagavond dat het terrein voor de kerk helemaal blank stond. Ook hoorden we van huisjes die helemaal blank staan. En van sommige huisjes is het materiaal hier echt niet tegen bestand: de muren waren al ingestort.

Opnieuw veel ellende. Wat moeten deze mensen doen? Waar kunnen ze terecht?
Dergelijke verhalen gaan je niet in de koude kleren zitten. Natuurlijk hoorde ik eerder ook wel dergelijke berichten. Maar nu zie je het echt. Je weet om welke kinderen of gezinnen het gaat. Het is hartverscheurend.

Maar: dank aan GOD!!
Want vandaag hebben we een pantomime opgevoerd. En de kinderen leerden de Bijbeltekst die daarbij centraal stond:

‘Het loon van de zonde is de dood, maar het geschenk van God is het eeuwige leven in Christus Jezus, onze Heer.’

Romeinen 6:23

En graag vertel ik tot slot over nog een Godswonder: het is vandaag 6 februari, Sehérezadé (a.k.a. Sehé) heeft vandaag haar eerste verjaardag gevierd. Een klein jaar geleden kwam dit meisje, dat waarschijnlijk aan Osteogenesis Imperfecta lijdt, bij ons op de afdeling in het ziekenhuis. Wat hebben we een zorgen om haar en haar leventje gehad. Maar toch heeft ze haar eerste verjaardag mogen vieren vandaag, dat is echt bijzonder! Bidden jullie mee voor de toekomst van dit meisje??

Vraag God…
… om een zegen over de pogingen om het meisje op de vervolgopleiding te krijgen.
… om uitkomst voor mensen die grote problemen hebben vanwege de wateroverlast.

Dank God…
… dat Hij er altijd bij is!
… dat ik de mogelijkheden heb om af en toe eens m’n zinnen te verzetten.