Valentijnsdag met Ivanko

Morgen is het zover… Een mooi moment om met de kinderen over dit onderwerp te praten. Op meerdere locaties hebben we deze week het onderscheid besproken tussen aardse en hemelse liefde. Hier op aarde kan iemand vandaag tegen je zeggen: ‘Ik houd van je’ terwijl dat de dag erna opeens kan zijn veranderd in: ‘Ik haat je’. Maar dat is niet mogelijk met hemelse liefde (Johannes 3:16).

Mijn ‘grote liefde’ het afgelopen jaar was natuurlijk Ivanko :) Sinds een paar weken is hij van de infectie-afdeling overgeplaatst naar de kinderafdeling van het ziekenhuis in Vinogradiv. Via de vrijwilligers daar ben ik aan wat foto’s van mijn mannetje gekomen. Hij ziet er zo goed uit, het gaat echt heel goed met hem! Dat laat ik natuurlijk graag even zien. Trouwens, kletsen kan hij inmiddels ook echt als de beste. Eerder deze week had ik één van de vrijwilligers van het ziekenhuis aan de telefoon en kon ik hem op de achtergrond uitgebreid horen babbelen, heerlijk!

Vanmorgen had ik weer een les Hongaars. Deze keer ging de les over de tijd. Elke les leer ik een Bijbeltekst, Éva probeert er altijd eentje te zoeken die bij het onderwerp van de les past. Daarom had ze vandaag voor dit vers gekozen, uit Markus 1 vers 15:

‘De tijd is aangebroken, het koninkrijk van God is nabij: kom tot inkeer en hecht geloof aan dit goede nieuws.’

Dit vers zorgde vanmiddag voor een kippenvelmomentje. Samen met het ziekenhuisteam ben ik naar het zigeunerkamp in Beregowo gegaan, naar de begrafenis van ons mooie meisje Sehérezadé.
Dwars door de blubber en de modder zijn we naar een krakkemikkig huisje gegaan. Daar, op een tafeltje, stond een heel klein grafkistje. Zonder dekseltje, zo hebben we dus nog afscheid kunnen nemen van haar. Daarna werd het kistje buiten op de tafel gezet. Daar kwam een kleine groep mensen bij elkaar, ongeveer dertig man. Inmiddels was de dominee ook gekomen. Gelukkig maar, want eerder hoorden we dat hij niet meer kon komen…

De dominee begon een korte overdenking. Hij sprak over een oproep van Jezus, hij moedigde ons aan om daar vandaag gehoor aan te geven. Het ging, inderdaad, om de oproep uit Markus 1:15. Dat zorgde natuurlijk voor dat kippenvelmomentje. Een vers dat Éva me ’s morgens had aangeleerd…en dat ’s middags werd genoemd bij de begrafenis van Sehé….

Na deze overdenking ging het dekseltje op de kist. Dat vond ik echt even een naar momentje. Het is zo definitief. Ik zal haar nooit weer zien, hier op aarde.
Er was geen hamer in de buurt, dus de spijkers werden er een beetje ingeduwd. Daarna werd het kistje weggedragen. Een paar huizen verderop stopten we, hier werd het dekseltje goed vastgezet. Daar had iemand blijkbaar wel een hamer.
We liepen verder, met een klein deel van de groep zijn we naar de begraafplaats gegaan. Dat was erg bijzonder. Voorop liepen een paar kinderen met de bloemen in de hand. Daarachter liepen vier mannen, zij droegen het confronterend kleine, kleine kistje. Wij, als Nederlands, liepen achteraan. Auto’s stopten, mannen deden hun hoed of muts af.
Op de begraafplaats heeft de dominee nog een paar woorden gesproken en hebben we gebeden. Daarna werd het graf dicht gemaakt.

Nu ik weer thuis op de bank zit en over alles nadenk… Ik kan er nog steeds niet echt bij, dat dit allemaal is gebeurd. Dat we dit hebben meegemaakt. Dat Sehé er niet meer is, dat we naar haar begrafenis zijn geweest. En, tja, misschien een beetje luguber, maar ik kan het beeld ook niet uit m’n hoofd krijgen dat zij in dat kistje ligt. En dat dit kistje nu onder de grond ligt. Dat ik haar nooit meer zie. Als ik misschien weer eens een keertje om het hoekje kom kijken op de kinderafdeling, dan was Sehé daar. Altijd. Maar nu niet meer.

En ook de waarom-vraag blijft me bezig houden. Ik doe m’n best om daar niet teveel over na te denken. Dan denk ik gewoon aan mooiere dingen.
Bijvoorbeeld aan deze treffende reactie: ‘Sehé wil voor geen goud meer terug.’

En zo is het. Dus wat zou ik me dan nog druk maken?!? Ze heeft… ja, ze heeft de tijd van haar leven! Ze mag bij God zijn en leven zonder enig gebrek, hoe gaaf is dat?!

Dank God…
… voor het goede nieuws over Ivanko.
… voor Johannes 3:16

Vraag God…
… om steeds meer de hemelse liefde hier uit te kunnen delen, op welke manier dan ook.
… om het overlijden van Sehérezadé een goede plek te kunnen geven.