Een koekje of vakantie

Het is vakantie. Paasvakantie. De kinderen van de internaten zijn deze week thuis. Dus passen Viki en ik onze plannen aan.

Maar op maandag kunnen we natuurlijk gewoon naar het zigeunerkamp in Jánosi. De kinderen daar gaan niet naar school. En kennen, jammer genoeg, geen vakantie.
Dit is wel een goede mogelijkheid om een eenvoudige Paasviering te houden. Met als extraatje een koekje, dat krijgen de kinderen aan het eind. Maar ja, hoe deel je zoiets nou uit…??
Je kunt niet van de kinderen vragen dat ze (1) allemaal netjes op hun stoel gaan zitten, (2) netjes gaan wachten tot ze een koekje krijgen en (3) dat ze deze rustig opeten.

Want ze komen toch lekker nog een keer bij je langs. Want die koekjes zijn erg lekker. En het is sowieso een hele opdracht om op je stoel te blijven zitten.
Maar ja, wat doen we dan? Sommige kinderen zijn klaar met hun knutselopdracht. En dan kunnen ze eigenlijk ook niet te lang binnen blijven, want dan wordt het een steeds grotere chaos.
Je zou denken: geef de kinderen die klaar zijn een koekje zodat zij lekker naar buiten kunnen.

Een goede oplossing. Of nee, toch niet. Deze kinderen gaan dan naar huis. Daar zien de anderen dat we koekjes aan het uitdelen zijn. En dan… je bent ervan verzekerd dat ook andere broers en zussen, vaders en moeders naar ons toe komen. Omdat zij ook een koekje willen.

Echt waar?? Ja, echt waar. Een pakje koekjes kost 5 grivnia, dat is ongeveer € 0,50. Wie kan dat nou niet betalen…?? Deze mensen dus.

Dus proberen we de kinderen rustig binnen te houden. En dat gaat best goed. De grootste drukteschoppers geef je gewoon wat meer aandacht, dat vinden ze wel interessant. En uiteindelijk, als iedereen klaar is, ga je bij de deur staan. Elk kind dat naar buiten loopt krijgt een koekje. En mag dan ook niet meer naar binnen. En dat laatste weten ze inmiddels zo goed, dat ze dat al niet meer proberen.

Dinsdag, woensdag en donderdag hebben we deze week tijd voor andere dingen. Een mooie gelegenheid om naar de opslag te gaan, allerlei zaken voor te bereiden voor de groepen die we deze zomer hopen te ontvangen en ook een mooie gelegenheid voor een lekker vrij dagje. Waarop we niet bezig zijn met ons werk.

Tussendoor nemen we met elkaar afscheid van Lilian, zij heeft een tijd in het ziekenhuis in Vinogradiv gewerkt en zal vandaag naar huis gaan. Ook bereid ik me voor op m’n eerste test Hongaars. Die heb ik aanstaande dinsdag. En ik hoop natuurlijk een heel mooie score te behalen. Dus ik ben wel blij met de extra tijd om nog even heel goed te oefenen met de Bijbelteksten, met het klokkijken en de vele lijsten met woorden.

Dank God…
… voor de mogelijkheid en tijd om deze week bezig te zijn met een hoop andere dingen voor het project.
… voor het werk dat Lilian heeft mogen doen in het ziekenhuis in Vinogradiv.

Vraag God…
… om een zegen over de vakantie van de kinderen.