Kikkers tegen de leeuwen

Het verbaasd me. ‘Yes, een Bijbelverhaal!’ hoor ik de kinderen roepen. Ze kijken elkaar blij aan. Ja, dat verbaasd me. Dat de kinderen zo blij kunnen worden van een Bijbelverhaal. Maar ik ben er vooral heel erg blij en dankbaar voor. De kinderen hangen aan je lippen tijdens de vertellingen. Sommige verhalen zijn natuurlijk ook erg spannend. Afgelopen week heb ik bijvoorbeeld het verhaal verteld over de wonderlijke manier waarop het volk Israël door de Rietzee vertrekt naar het land Kanaän. Dat zijn natuurlijk spannende vertellingen. En leerzaam, want er zitten grootse lessen achter zo’n verhaal. Lessen die zelfs kinderen (of moet ik zeggen: júíst kinderen) zo goed begrijpen.
Het leuke is dat het niet alleen leerzaam is voor de kinderen. Maar ook voor de verteller. Natuurlijk kende ik dit verhaal. Maar ik heb nooit geweten hoe duidelijk in de Bijbel staat welk doel God ermee had. Of het lugubere einde: dat de Israëlieten veel lijken zien van de gesneuvelde Egyptenaren. Leerzaam: voor de kinderen en voor de verteller!

Dit is niet het enige verbazingwekkende dat ik zie in het werk. Tijdens veel lessen leren de kinderen een Bijbelvers uit hun hoofd. Daar heb ik het wel vaker over gehad.
Maar hoe maak je dit nou aantrekkelijk voor de kinderen? Want domweg een zin uit je hoofd leren, dat vinden ze natuurlijk na een paar keer niet meer zo leuk.

Geen nood!

Begin altijd met een goede basis: samen met de kinderen zeg je het Bijbelvers op. Dit kun je doen met behulp van gebaren. Daarna kun je bijvoorbeeld alleen de meisjes het op laten zeggen. Moet je daarna natuurlijk ook de jongens de gelegenheid geven.

Daarna gaat het gebeuren: je ziet dat de kinderen iets verwachten, wat wordt er vandaag ingezet?
De ene les is dat de ‘radio’: Viki staat voor de groep. Met haar arm recht naar rechts (of links) uitgestoken. Dat is nu de volumeknop van de radio. Gaat haar arm omhoog, dan gaat het volume ook omhoog. Dus dan mag je lekker hard het Bijbelvers opzeggen (soms zelfs schreeuwen). Maar gaat haar arm naar beneden, dan daalt ook het volume. Dan moet je de woorden uiteindelijk zelfs gaan fluisteren.

Een andere keer ‘stoppen’ we de kinderen tijdens het opzeggen: de kinderen zeggen het Bijbelvers op, maar zodra Viki een grijpbeweging maakt met haar hand moeten ze stil zijn. En je mag pas verder gaan als Viki de woorden als het ware weer terug geeft. Opletten dus!

Natuurlijk is het ook leuk om eerst een vraag te stellen. Je vraagt bijvoorbeeld wie er van een sinaasappel houdt. De kinderen die hun hand opsteken mogen het Bijbelvers opzeggen. De kinderen die er niet van houden, mogen deze keer niet mee doen. En behalve de sinaasappel kun je natuurlijk alle groente en fruit opnoemen. En zoveel andere dingen.

Niet altijd gebeurd het opzeggen in groepen. Soms gebruiken we ook werkvormen om de kinderen juist individueel een kort moment aandacht te geven. En als dit kind het Bijbelvers goed opzegt, krijgt hij of zij vaak een sticker. Je weet dan zeker: de dag van dit kind kan niet meer stuk!

Maar het meest spannende is natuurlijk het pingpongen. De kinderen worden in twee groepen verdeeld. Dat zijn twee teams en de hand van Viki is het pingpongballetje. Nadat Viki het ‘balletje’ heeft opgeslagen wijst ze naar één van de twee groepen. Deze groep moet het eerste woord van het Bijbelvers opzeggen. Als dat goed gaat, gaat het balletje naar de andere groep. Zij moeten het tweede woord opzeggen. Zolang dit goed gaat, blijft het balletje (de hand dus) heen en weer gaan. Vergissen de kinderen zich….dan heeft de tegenstander een punt. Het team dat als eerste vijf punten heeft, is de grote winnaar. En fanatiek dat de kinderen zijn! Grandioos!

Het is natuurlijk helemaal interessant als beide teams een naam hebben. Van de week koos het ene team ervoor om ‘Kikkers’ te zijn. Dat was natuurlijk erg grappig. Toen de tegenstander ervoor koos om ‘Leeuwen’ te zijn werd het natuurlijk erg spannend.

Kikkers tegen leeuwen?? Drie keer raden welk team won.

Gelijkspel! Kun je het geloven: kikkers tegen leeuwen en geen van beide wint? Zo wordt maar weer duidelijk: de wonderen zijn de wereld nog niet uit!

Dank God:
… voor het enthousiasme van de kinderen, dat we Zijn Zegen zien op ons werk.
… voor de Bijbel.

Vraag God…
… om goede gezondheid voor de kinderen hun leerkrachten en voor Viki en mij.