Warme, oranje verhuisperikelen

Hoewel het nog geen 1 juni is geweest en dus de zomer hier in Oekraïne officieel nog niet is begonnen, merk ik dat de thermometer zich daar vrij weinig van aantrekt. Het is al een aantal weken fantastisch lekker warm. Vandaag is de dertig graden zelfs aangetikt!
Dus ik zit nu regelmatig lekker in mijn tuintje, lijst met Hongaarse woordjes in m’n hand, de zon die volop schijnt en… leren maar!

Zelfs gisteren heb ik, in alle vroegte, nog een paar woorden in m’n hoofd gestampt. Olie is olaj. Maïs is kukorica. Tomaat is paradiscom (ja, ik het het ook niet bedacht…).
Maar om 11 uur, Hollandse tijd 10 uur, zaten we met een paar Nederlanders natuurlijk te kijken naar dat officiële moment, daar in Amsterdam. We hebben het ‘Koningslied’ nog geoefend en heeeerlijke tompoucen gegeten. Ook al waren ze niet oranje, ze smaakten prima!
Tussendoor zijn we nog met elkaar naar het centrum geweest en hebben we een nieuwe Nederlandse collega ontmoet: Jorien. Zij zal Laurie gaan helpen met het werk in het ziekenhuis in Vinogradiv.

Vandaag heb ik zelf nog een vrij speciaal momentje mee gemaakt. Vanmorgen heb ik namelijk voor de allerlaatste keer m’n huur betaald voor mijn kamer in de Ark. Ik ga namelijk verhuizen!
Het is zelfs al zo, dat ik sinds een paar weken niet meer in de Ark woon, maar in een andere huisje.

De belangrijkste reden voor deze verhuizing is dat ik meer afstand wil nemen van het ziekenhuiswerk. Ik werk sinds november al niet meer in het ziekenhuis. Maar ik woonde wel met twee opvolgers in de Ark. Dus elke dag kreeg ik uitgebreid te horen wat er allemaal was gebeurd in het ziekenhuis. En dat vond ik prima, ik vroeg er zelf ook naar.
Maar dit maakte het voor mij wel moeilijker om echt afstand te nemen van het werk. Mede daarom leek het me goed om op zoek te gaan naar een ander stekkie.
Een andere reden is dat ik merkte dat het ook tijd werd om op zoek te gaan naar echt een eigen plekje. Lekker voor mezelf. Zodat ik me echt kan richten op mijn eigen werk en leven hier. Nog even voor de duidelijkheid: er is absoluut geen sprake van ruzie of onenigheid tussen mij en andere Ark-bewoners.
Inmiddels zit ik nu dus in een ‘tussenoplossing’ en ben ik druk aan het rondkijken naar alternatieven. Ik hoop binnenkort de beslissing te kunnen nemen, want dat zorgt natuurlijk ook voor een stukje rust in m’n hoofd.

Maar nu geniet ik lekker van mijn ‘nieuwe’ huisje. En ik geniet er zelfs van ondanks dat ik geen internet en warm water heb. Voor internet kan ik bij de buren terecht (het zendingskantoor) en voor een warme douche hoef ik maar een paar honderd meter af te leggen.

Ach, alles went!

Dank God…
… voor de gezellige Koninginne- en K(r)oningsdag die we gisteren met elkaar hier in Oekraïne hebben gehad.
… voor de vlotte tussenoplossing die er was voor de woonruimte.

Vraag God…
… om discipline voor het blijven oefenen met de Hongaarse taal.