Verjaardag, voorbereidingen, verhuizen en vakantie

Zo, daar zat ik dan. Echt bekaf. Maar met zo’n enorm tevreden gevoel! De tuin was zondagmiddag vol met allemaal leuke mensen. De zon scheen volop, het was echt perfect weer om een feestje te hebben in de tuin. En, zoals ik had gevraagd, heb ik dit jaar allemaal nuttige cadeaus gekregen.
De zondag daarvoor, toen ik echt jarig was, ben ik overspoeld met mailtjes en berichtjes. Dus ook toen had ik al zo’n perfect verjaardagsgevoel. Ook met dat prachtige weer :) Volgens mij heb ik nog nooit zo’n leuke verjaardag gehad, bedankt allemaal!!

De dag erna hebben Viki en ik op het zigeunerkamp het verhaal van de Barmhartige Samaritaan verteld. Een paar kinderen mochten het verhaal naspelen. En dat blijft echt interessant om te zien: ze maken er iets grappigs van omdat toch iemand dat rijdier moet zijn. En daar moet de gewonde dan bovenop komen te liggen. Maar dan gaat het pas echt gebeuren: het rijdier met de gewonde persoon moet ook nog even echt een paar stapjes zetten. Uiteindelijk lukt dat, natuurlijk met een hoop overleg en gelach.
Toch stopt het daar niet mee. Het is niet alleen maar gelach tijdens dit toneelstukje. De kinderen laten ook zeker zien dat ze de achterliggende boodschap hebben begrepen!

Dinsdag zijn we naar Szernye geweest. Dat is een dorp een stuk verderop in Oekraïne. Vraag niet naar de rit ernaartoe. Maar we zijn er uiteindelijk gekomen. Daar hebben we een school bezocht die op een zigeunerkamp staat. We hebben het gebouw gezien en uitgebreid met de directeur gesproken. Hij heeft ons allemaal informatie kunnen geven die we goed kunnen gebruiken. We zijn hier namelijk druk bezig met het opzetten van een school/kinderopvang op een zigeunerkamp. Dat vraagt een heel goede voorbereiding. En daar heeft deze directeur ons heel goed mee geholpen.

Vanmiddag konden we niet naar het internaat, dus hadden we mooi de tijd om het één en ander voor te bereiden voor de projecten die we deze zomer willen draaien. Eén daarvan is in de ‘basement’, waar Klaus en ik op zaterdagmiddag altijd naar toe gaan. We zullen eind juni ‘English days’ organiseren. Om, hoe verrassend, het Engels van de kinderen een beetje te stimuleren. Om hen te vertellen over God. En om de kinderen leuke activiteiten aan te bieden in hun lange zomervakantie.

Ondertussen heb ik een nieuw huisje kunnen regelen, gisteren heb ik de sleutel opgehaald. Wellicht dat ik het komende weekend of begin volgende week echt ga verhuizen. Helaas gaat het wat langer duren voordat ik daar ook internet heb, dat was wel even een tegenvaller. Want in het begin vond ik het niet zo erg dat ik geen internet had thuis. Maar nu begint het toch wel wat minder fijn te vinden.
Maar ach, wat stelt dat nou voor dan. Er zijn veel ergere dingen in de wereld!

Ook ben ik al een beetje bezig met m’n vakantie naar Nederland. Die begint steeds meer dichterbij te komen. De reden van deze vakantie heeft zich ook aangemeld: op 30 april ben ik opnieuw tante geworden van een heel erg mooi en gezond mannetje, Matthijs.
Daar ben ik natuurlijk ontzettend blij mee (en ik ben niet de enige!). Toch merk ik nu, meer dan ooit, de grote afstand tussen Nederland en Oekraïne. Wat zou ik toch ontzettend graag even om het hoekje kijken, Matthijs even vasthouden. Kijken hoe zijn grote broer ermee omgaat. Maar ik moet nog even wachten, ik heb nog een paar weken om hiernaar uit te kijken.
Gelukkig wordt Matthijs omringt door trotse ouders, ooms, tantes, opa’s en oma’s die deze tante in Oekraïne goed op de hoogte houden.
Over ruim drie weken hoop ik naar Nederland te komen. Voor een heerlijke vakantie, om veel tijd door te brengen met m’n nieuwe neefje en de rest van de familie en vrienden. Maar ik wil ook heel graag m’n thuisfront, gemeente, achterban weer ontmoeten. Meer informatie hierover volgt binnenkort.

Dank God…
… voor Matthijs.
… voor m’n fantastische verjaardag.

Vraag God…
… om een zegen over de voorbereidingen voor de school op een zigeunerkamp.
… voor goede voorbereidingen op de projecten van de komende zomer.