Wapperende handen

Over een paar dagen is het 1 november, ‘Allerheiligen’. De mensen hier hebben het er maar druk mee. De graven worden opgeknapt en de bloemen, kransen en kaarsjes zijn niet aan te slepen.
Ook de kinderen zitten niet stil: de herfstvakantie is aan hun neus voorbij gegaan. Afgelopen vrijdag kregen ze te horen dat deze week van vakantie niet doorgaat. Dat komt door het prachtige nazomerweer. Deze week van vakantie zal worden ingehaald in de winter, als er veel sneeuw ligt en de wegen echt onbegaanbaar zijn. Dus de kinderen gaan deze week ‘gewoon’ naar school.

Viki en ik zitten ook niet stil: we zijn vanmiddag aan de slag gegaan in de opslag. Daar heeft Viki twee kamertjes waar ze spullen kan opslaan. Zo voorkomt ze bijvoorbeeld dat het bij haar thuis één grote opslag wordt.
Af en toe is het goed om naar de opslag te gaan om de dingen op te ruimen en te reorganiseren. Helemaal na de zomerperiode: tijdens de zomer hebben we veel spullen gebruikt. En ook hebben de verschillende projectgroepen allerlei materiaal achtergelaten. Daar maken we het hele jaar door dankbaar gebruik van. Verf, potloden, gekleurd papier, springtouwen, voetballen.

En ik vind het echt heerlijk om af en toe in de opslag te werken. Ik noem het altijd ‘dom werk’. Natuurlijk wel tussen aanhalingstekens. Want het is belangrijk dat het gebeurt. Maar je hoeft hier niet te luisteren naar de verhalen van de kinderen, leerkrachten, ouders. Je hoeft je niet te verbazen over de afschuwelijke dingen die sommige kinderen meemaken. Je hoeft je niet boos te maken omdat je misschien helemaal niets voor de kinderen kunt doen.

Tot op zekere hoogte hoef je nu eigenlijk helemaal niet na te denken… Het is gewoon een doos pakken, uitzoeken en opruimen. Volgende doos pakken, uitzoeken en opruimen. Soms een lolletje tussendoor met een gele pruik die je natuurlijk even op zet. Of leuke knutselideeën met elkaar uitwisselen. Een heel andere manier van bezig zijn. Heerlijk om even de handen te laten wapperen.

Over handen gesproken, binnenkort zullen we het programma op het zigeunerkamp in Jánosi een beetje aanpassen. Nu hebben we in één keer alle kinderen van alle leeftijden bij elkaar. Dat zal veranderen: we zullen eerst met de jongste groep kinderen een activiteit doen. Eén van de nieuwe dingen is dat we meer gaan inspelen op de hygiëne: we zullen bijvoorbeeld met elkaar de handen gaan wassen en haren kammen. Daarna komt de groep met oudere kinderen. Zodat we elke groep beter kunnen bereiken omdat het leeftijdsverschil een stuk kleiner zal zijn. Ik ben ontzettend benieuwd hoe dit zal verlopen en hoe de kinderen zullen reageren.
Zal het dan toch echt mogen gebeuren dat je binnenkort allemaal schoon gepoetste zigeunerkinderen zult ontmoeten…??

Dank God…
… dat Viki en ik soms ook de mogelijkheid hebben om onze zinnen te verzetten.

Vraag God…
… om een zegen over het nieuwe programma op het zigeunerkamp in Jánosi.